ငါကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့ငါေပ်ာ့ညံ့ေၾကာင္း...
ငါကိုယ္တိုင္ေရးတဲ့ငါေပ်ာ့ညံ့ေၾကာင္း...
ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ့ညံ့လုိက္သလဲဆိုရင္..
ေဟာဒီကဗ်ာထဲမွာေတာင္ ငါညံ့ေၾကာင္းမေရးရဲတဲ့အထိ..။
ေနာက္ရွိပါေသးရဲ႔ငါ့ရဲ႔ည့့ံတဲ့အေၾကာင္းေတြ...
အရွိန္ျပင္းျပင္းထြက္ေျပးသြားတဲ့နင့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေနာက္
ငါ က ဒရြတ္တိုက္လိုက္ပါမိတဲ့အခါ..
ကြဲေၾကက်ိဳးပ်က္..
နင္တစ္ပြင့္စီသီကံုးေပးခဲ့တဲ့ငါ့အမွတ္တရေတြထဲမွာမွ
အလြမ္းက အလည္လာတယ္...
ဘယ္ေတာ့မွမျပန္ေတာ့ဘူးတဲ့..
အဲဒါနဲ႔ပဲငါေလ..နင့္ကို လြမ္းေၾကာင္းအေတြးထဲေတာင္မေတြးရဲေတာ့တဲ့အထိ..။
တကယ္ပါ..
အဲဒီ ..နင္တစ္ပြင့္စီသီေပးခဲ့တဲ့ ငါ့အမွတ္တရေတြထဲ..နင္ေနာက္ဆံုးသီေပးခဲ့တဲ ့အမုန္းပြင့္ေလးဟာ
အလြမ္းေတြကို ဆက္ပြင့္ေနေၾကာင္းေတာင္...နင့္ကိုငါ မေျပာရဲခဲ့တဲ့အထိ...။
အဲဒါနဲ့ပဲ..ငါေပ်ာ့ညံ့ေၾကာင္းေရးရင္းငါ...ငါ့ကဗ်ာေတာင္အဆံုးမသတ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အထိ..။
seinn mya mya kyaing
1:20 am,25.10.2010
No comments:
Post a Comment