ရယ္မိခဲ့ၾကတယ္
ရယ္မိခဲ့ၾကတယ္
by Seinn Mya Linn Thit (Notes) on Friday, 13 July 2012 at 09:59
ဒီေန႔ မနက္နိုးလာေတာ့ မိုးက ခပ္ဖြဲဖြဲရြာေနတယ္ လို႔ စုက ေျပာေတာ့ ကိုယ္ကေငးေနတုန္း။ အင္းေနာ္ မနက္ကမိုးရြာေနတာပဲလို႔ ေနာက္မွ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။ ငါက အိပ္ခ်င္တဲ့ဟာကို နင္ကအတင္းဖုန္းေခၚေနေတာ့ ကိုင္လိုက္ရတာ၊ အမွန္ကအိပ္ခ်င္ေသးတာတဲ့။ စုကေျပာျပီး မ်က္ႏွာကိုပုပ္ထားလိုက္တယ္။ ဒီလိုပဲ သူက မၾကိဳက္တာဆိုရင္ တတြတ္တြတ္နဲ႔ ျပီးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို မျပီးနိုင္မစီးနိုင္ ျပန္ျပန္ေျပာေနၾက။ သူရပ္လိုက္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာဆိုလည္း တိခနဲကိုရပ္ပစ္တတ္တာ။ အမွန္က ကိုယ္ကဖုန္းမဆက္လည္း သူကကိုယ့္ကိုဖုန္းဆက္မွာပဲဆိုတာ သူ႔ကိုဒီအခ်ိန္မွာ ျပန္မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ခုအခ်ိန္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာသလိုေနပါေစလို႔ သူ႔ကို လႊတ္ထားေပးရတယ္။ ငါက နင္နဲ႔အတူတူ ေလွ်ာက္သြားခ်င္လို႔ပါဟ လို႔ သူ႔ကို ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာလိုက္ရတယ္။ သူကေတာ့ ၾကားပံုမရပါဘူး။ အေ၀းကိုေငးေနေတာ့တယ္။ ခဏေနေတာ့ ထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနရာကေန ထျပီးေတာ့ ကန္အစပ္က ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေျခဆင္းျပီးေတာ့ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ဟဲ့ နင္ ကၽြတ္တြယ္ဦးမယ္လို႔ လွမ္းေအာ္လိုက္ရေသးတယ္။ ကၽြတ္မရွိေလာက္ပါဘူးဟ.. ျပီးေတာ့ ေျခာက္ေနတာပဲ.. ငါထိုင္ခ်င္လို႔တဲ့။ ကိုယ္လည္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပါဘူး..။ လမ္းက ၀ယ္လာတဲ့ ပလတ္စတစ္ဗူးထဲက အေအးကိုပဲ ပိုက္နဲ႔စုပ္ေသာက္ေနလိုက္တယ္။ အေအးက ေအးလြန္းလို႔လားမသိဘူး လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ စူးက်င္သြားတယ္။
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
စုက ျမက္ေတြကို အဖ်ားေလးေတြလိုက္ႏႈတ္ေနတယ္။ ဟဲ့ မလုပ္နဲ႔ေလ ရဲလာဖမ္းရင္ ငါမကယ္ဘူးေနာ္ လို႔ လွမ္း ေအာ္လိုက္တယ္။ ဘာျဖစ္လဲလို႔ သူကျပန္ေျပာတယ္။ ငါ့ဟာငါ ဘာလုပ္လုပ္တဲ့ ။ စုက မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပဲ ကိုယ္လည္းသူ႔ေဘးနားမွာ လိုက္ထိုင္လိုက္ရတယ္။ စိတ္ထိန္းပါဟာတို႔ မလြမ္းေလာက္ပါဘူးတို႔ ဘာဘာညာညာေတြေတာ့ ေျပာဖို႔စိတ္မကူးေတာ့ပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီလိုမ်ိဳးစကားေတြေျပာရင္လည္း ဒါဟာ စကားလံုးသက္သက္ၾကီးေတြပဲျဖစ္ျပီး နားေထာင္ရတဲ့သူ နားကေလာရံုပဲျဖစ္မယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ သူ႔ေဘးနားမွာ ထိုင္ရံုေလးပဲထိုင္လုိက္တယ္။ ဟဲ့ နင္ ဟိုေကာင္ေတြဆီသြားခ်င္လား ငါလုိက္ပို႔ေပးမယ္ေလဟာဆိုေတာ့ ငါ ဒီမွာပဲေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ခ်င္တယ္တဲ့။ ေအးေအး လို႔ျပန္ေျပာလိုက္ရျပီး ကိုယ္လည္း ျငိမ္ျငိမ္ေလးေနလိုက္ရတယ္။ ေန႔ခင္းတစ္ခင္းလံုးလည္း ေရွာ့ပင္းေမာမွာ ေျခတိုေအာင္ေလွ်ာက္သြားၾကျပီးျပီ။ အမွန္က ကိုယ္သြားတဲ့ေနာက္သူ လုိက္ရတာ။ သူကေတာ့ ထံုေပေပနဲ႔ ကိုယ္သြားသမွ်လုိက္ေနေတာ့တာ။ ဘာမွလည္းမေျပာဘူး။ ေမးလိုက္မွ တစ္ခြန္းထထေျဖတယ္။ အခုလည္းအဲ့လိုပဲ။ ဘာမွမေျပာဘဲ ထိုင္ေနတယ္။ ကိုယ္လည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး။ ဘာအေၾကာင္းအရာကိုစေျပာရမလဲ မသိဘူး။ တကယ္က စကားေတြဆိုတာ ခံစားခ်က္ရွိမွေျပာလို႔ရတာမ်ိဳး။ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔က စိတ္ခံစားခ်က္တူတယ္ေျပာရမယ္၊ အရင္ကဆို အေၾကာင္းအရာအေတာ္မ်ားမ်ား တိုက္ဆိုင္ျပီး စကားေတြလုေျပာရတယ္။ ကိုယ္ကေျပာလို႔မျပီးေသးဘူး၊ သူက လုလုေျပာလို႔ ရန္ခဏခဏျဖစ္ရေသးတယ္။ ခုေတာ့ ဒီေကာင္ ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားျပီ။ သူ႔ကိုဘယ္လိုနွစ္သိမ့္ေပးရမလဲမသိဘူး။ မသိေတာ့လည္း ျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲေနေပးဖို႔တတ္နိုင္ေတာ့တယ္။
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ငါေလ အဲ့လိုမ်ိဳး အဘိုးၾကီးအဘြားၾကီးစံုတြဲေတြကိုေတြ႔ရင္ စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးပဲ တဲ့။ ရုတ္တရက္ သူခပ္တုိးတိုး ေျပာလိုက္ေတာ့မွ သူေငးၾကည့္ေနတဲ့ေနရာဆီလိုက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ လက္တြဲျပီးေလွ်ာက္သြားၾကတဲ့ အဘိုးအဘြားစံုတြဲတစ္တြဲကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ တြဲထားၾကတဲ့ အဘိုးအဘြားလက္ေတြက အေရတြန္႔ေနမွာေသခ်ာတယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေဖးမျပီး အားကစားဖိနပ္ကိုယ္စီနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကတဲ့ အဘိုးအဘြားစံုတြဲကို စုက အားက်သလိုမ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ေငးၾကည့္လို႔။ ျပီးေတာ့ ဆက္ေျပာတယ္။ သူတို႔ဘ၀မွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ နားလည္မႈေတြနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတာလို႔ ငါေတာ့ ခံစားရတယ္ဟ။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူးတဲ့။ ဟုတ္ရင္လည္းဟုတ္မွာေပါ့။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို ဘယ္ႏွၾကိမ္ေျမာက္သညး္ခံခြင့္လႊတ္ခဲ့ရလဲ။ ျပီးေတာ့ တကယ္ေရာ ေမတၱာနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတာလား။ ဒါေတြကိုေတာ့ ကာယကံရွင္ေတြကိုယ္တိုင္ပဲသိမွာေပါ့။ ဟုတ္ခ်င္ရင္လည္း ဟုတ္မွာေပါ့။ မဟုတ္ခ်င္လည္းမဟုတ္ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္အတြက္သိပ္ကိုမထူးဆန္းလွေပမဲ့ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ စုက အဲ့လိုပဲ။ ခံစားခ်က္ကို ေရွ႔တန္းတင္တာမ်ားတယ္။ သူမ်ားေတြအတြက္ဘာမွမဟုတ္တာေတြက သူ႔အတြက္ အၾကီးၾကီးေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနတတ္တာ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေကာင္းဖို႔ျဖစ္လာတာလို႔ပဲေတြးေပါ့ ၊ အေကာင္းဘက္ကေနပဲေတြးေပါ့လို႔ ကိုယ္က ေျပာလိုက္ေတာ့ စုက ရယ္တယ္။ သူ႔ရယ္သံက ခပ္အက္အက္ရယ္။ မရယ္ခ်င္ရယ္ခ်င္ရယ္တယ္ေခၚရမလား။ ေသခ်ာတာကေတာ့ စုရယ္သံထဲမွာ နာက်င္ျခင္းအရိပ္အေငြ႔ေတြနဲ႔။ ဘာလဲ ဒါဆိုရင္ ငါက အားလံုးကို ေပ်ာ္စရာေတြပဲလို႔ ေတြးပစ္ရေတာ့မွာလား ၊ ေပၚလီယာနာဆိုတာ စာအုပ္ထဲမွာပဲ ရွိတာေလဟာ.. ငါကေတာ့ ေကာင္းရင္ေကာင္းတဲ့အတိုင္းေတြးမယ္။ ဆိုးရင္ဆိုးတဲ့အတိုင္းေတြးရမွာပဲ ၊ မေကာင္းတာကို ေကာင္းတာပါလို႔ မေတြးနိုင္သလို ေကာင္းတာကို မေကာင္းဘူးလို႔လည္းမေတြးနိုင္ဘူး လို႔ စုကျပန္ေျပာေတာ့ ကိုယ္က ဒါဆိုရင္ နင္က ေကာင္းတယ္ဆိုးတယ္ဆိုတာကို ဘာနဲ႔ တိုင္းတာလဲ လို႔ျပန္ေမးလုိက္မိတယ္။ အေျဖကိုတကယ္သိခ်င္တယ္လို႔လည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က စုကို သူ႔ ခံစားခ်က္တစ္စံုတစ္ခုကေန ေဖာက္ခြဲထြက္ေစခ်င္တာ။ ပတ္၀န္းက်င္က နည္းနည္းေမွာင္စျပဳလာျပီ။ ဒါေပမဲ့ လမ္းမီးေတြမထြန္းေသးဘူး။ အလင္းေရာင္နည္းနည္းက်န္ေသးတယ္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ျမင္ေနရတဲ့ ေရကန္ေပၚမွာ ထင္ေနတဲ့ တိမ္ေတြကိုအမွတ္တမဲ့လိုက္ေငးေနမိတယ္။ ကိုယ္က မိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ သူနဲ႔တူတူေနေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားတာေၾကာင့္ ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါဘူး။ သူေရာကိုယ္ေရာ မနက္ျဖန္အလုပ္ျပန္တက္ရမွာမို႔လို႔ သိပ္ညဥ့္နက္ေအာင္ေတာ့ေနလို႔မရဘူးေပါ့ေလ။
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ေလကေလးတစ္ခ်က္ေ၀ွ႔လိုက္ေတာ့ စုဆံပင္ေတြ ၀ဲခနဲပဲ..။ မိုးအန႔ံပါမလာလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္က မ်က္နွာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ မ်က္၀န္းေတြ အေရာင္ေတာက္လာၾကတယ္။ မ်က္နွာတစ္ခ်က္တင္းသြားတယ္ (ထင္ရတာပဲ)။ ကိုယ္ကေတာ့ စုကိုေငးလို႔…။ စုက ေျပာတယ္..အမွန္က လူေတြမွာ ေပတံတစ္ေခ်ာင္းစီရွိထားၾကျပီးသားပဲဟာ၊ ကိုယ့္ေပတံန႔ဲကိုယ္ အမွန္ေတြအမွားေတြ ေကာင္းတာေတြ မေကာင္းတာေတြ လုိက္တိုင္းတာေနၾကတာပါ။ ကိုယ္ၾကိဳက္ရင္ ေကာင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ျပီးေတာ့ မၾကိဳက္ရင္ မေကာင္းဘူးလို႔သတ္မွတ္ၾကတယ္။ အမွန္က ဒါေတြက အလကားေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါကေတာ့ ေကာင္းတယ္ဆိုးတယ္ဆိုတာကို ငါ့ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မႈက သူတပါးကို ထိခိုက္ျခင္း ၊ မထိခိုက္ျခင္းနဲ႔တိုင္းမယ၊ ျပီးေတာ့ အခုအခ်ိန္ကစျပီး ငါလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေတာ့မယ္ တဲ့..အဲ့လိုေျပာျပီးေတာ့ စုက ေမာသြားသလိုပဲ ၊ သူ႔အေအးဘူးကို ခုမွ လွမ္းယူျပီး ေသာက္တယ္။ ျပီးမွ …ငါလုပ္ခ်င္တာေတြက သူမ်ားကို မထိခိုက္ရင္ေတာ္ျပီေပါ့တဲ့။ ျပီးေတာ့…တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ထိခိုက္ေစခဲ့ျပီးမွ လိပ္ျပာလံုတယ္လို႔ ေျပာရဲတဲ့လူေတြကို ငါထိုင္ရယ္မယ္ဟာ တဲ့။ ေျပာရင္း စုက ရယ္တယ္ (ရယ္လိုက္တယ္ပဲဆိုၾကပါစို႔)။ အသံကနာက်င္မႈစြက္ျပီး ခပ္အက္အက္ရယ္။ ရယ္ရင္းနဲ႔ မ်က္ရည္၀ဲလာလို႔ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္တာေတြ႔လိုက္ရေသးတယ္။ ခုမွ ထြန္းလိုက္တဲ့ လမ္းမီးေရာင္ ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ လက္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့စုမ်က္၀န္းက မ်က္ရည္စက္ေလးေတြနဲ႔ အာတင္းထားတဲ့ စု မ်က္ႏွာေလးကို ကိုယ္က ေငးမိေနမိေတာ့တာပဲ။ ကိုယ္က သက္ျပင္းခပ္ဖြဖြ ခ်မိရင္း နင္သူတို႔ကို ေတြ႔လိုက္ေသးလို႔လားဟာ…လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ဟိုရက္က ငါနဲ႔ ပြဲတစ္ခုမွာဆံုတယ္ဟ တဲ့။ သူတို႔က လွမ္းျပံုးျပႏႈတ္ဆက္တယ္…အဲဒါကိုငါအံ့ၾသလို႔မဆံုးဘူးတဲ့။ စုရယ္… လို႔ လႊတ္ခနဲ ေရရြတ္လိုက္မိတယ္..။ စုရယ္ နင္ကငါတို႔ကိုမေျပာဘူး၊ အခုမွေျပာတယ္ဟာ လို႔ေျပာမိေတာ့ ငါစိတ္ကုန္သြားလို႔ပါဟာတဲ့။ ဒါဆိုလည္း လိုက္ မခံစားေနနဲ႔ေတာ့ေပါ့ လို႔ ကုိယ္ေျပာလိုက္တဲ့အသံဟာ သိပ္မမာေလာက္ဘူးလို႔မွန္းရတာပဲ။ ကရုဏာေဒါသမွန္းစုသိမွာပါေလ။ စုက ဘာလဲ ငါက အကုန္လံုးကို ေပ်ာ္စရာလို႔ လိုက္ေတြးေနရမွာလား၊ ေပၚလီယာနာလို ၀မ္းသာတမ္းကစားရမွာလားလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ ျပီးေတာ့ ရယ္လိုက္ေသးတယ္။ စုရယ္..နင္ကလည္းဟာ လို႔ ေျပာမိျပီး ကိုယ္က ဘာေျပာရမွန္းမသိျပန္ဘူး။ သူ႔ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္ေပးေနခ်င္မိေတာ့တာပဲ..။ အခ်စ္သူရဲေကာင္း အလကားေကာင္ေတြပါဟာ၊ ငေပါေတြ ဆိုျပီး စုက ပ္္ဆတ္ဆတ္ေျပာျပီး ရုတ္တရက္ ထိုင္ရာကထရပ္လိုက္တယ္။ ဟဲ့ ..ေညာင္းတယ္ဟာ..ဟိုနားကမုန္႔ဆိုင္ဆီ မုန္႔သြား၀ယ္္ၾကရေအာင္ဆိုလို႔ကိုယ့္ကိုေျပာေတာ့ ေအးေအးလို႔ဆိုျပီး မုန္႔၀ယ္စားၾကေသးတယ္။
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔ စုက ေျပာေသးတယ္…။ ငါ…ဟိုရက္က သူတို႔အတြဲကို လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ျမင္လိုက္ေသးတယ္ဟ။ သူက ေကာင္မေလးကို အေတာ္ၾကင္နာတဲ့ပံုပဲတဲ့ ဟိုေကာင္မေလးလက္ကိုကိုင္ထားတယ္။ ခံုေလးမွာထိုင္ရင္းနဲ႔ တတြတ္တြတ္နဲ႔စကားေတြေျပာေနၾကတာ..အမ်ားအျမင္မွာ အေတာ္ၾကင္နာတဲ့အတြဲေလးပဲ။ ေကာင္မေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ပံုပဲတဲ့။ ငါ့ကိုမျမင္ဘူး။ ငါလည္း မျမင္ေစခ်င္ဘူး။ သူတို႔ကိုအေစာကတည္းကမျမင္လိုက္တဲ့ငါ့ကိုယ္ငါ စိတ္တိုလိုက္တာ။ ျမင္မိရင္ အဲ့ဒီနားက ေလွ်ာက္မိမွာမဟုတ္လူး..တဲ့။ ဘာလဲ နင္က မနာလိုျဖစ္ေနတာလား လို႔အလိုက္ကန္းဆိုးမသိကိုယ္က စ,လိုက္မိေသးေတာ့..စုကေအးေဆးပဲျပန္ေျဖတယ္။ မဟုတ္ဘူးဟ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ငါ့ခံစားခ်က္ကို ခုထိေမ့လို႔မရေသးတာဟာ..ဘာနဲ႔တူလဲဆိုရင္ ..လူပံုၾကားထဲမွာ အက်ီၤအျပဲၾကီး ၀တ္လာမိတာကို လူေတြအမ်ားၾကီးေရွ႕က်မွပဲရုတ္တရက္ သိလိုက္ရသလိုမ်ိဳး ခံစားလုိက္ရတယ္။ ရုတ္တရက္ၾကီး ဟာခနဲ..။ ျပန္ေတြးမိတိုင္း အဲ့လိုခံစားေနရတုန္းပဲ။ မလံုမျခံဳျဖစ္သြားတဲ့စိတ္မ်ိဳး…တဲ့။ စုက ခုနက ၀ယ္လာတဲ့ ကိတ္မုန္႔ကိုစားရင္း အေအး ေသာက္လိုက္ေသးတယ္။ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကိုခ်လိုက္တာျမင္လိုက္ရတယ္။ ခုေတာ့ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျဖစ္သြားပံုပဲ။ နင္သူတို႔ကို စိတ္နာသြားတာ၊ ရွက္သြားတာျဖစ္မွာလို႔ေျပာမိေတာ့ စုကသစၥာေဖာက္ခံရတဲ့ခံစားမႈက အရမ္းနာက်င္တယ္တဲ့။ ကိုယ္က ၾကာရင္ေမ့သြားမွာဟာ လုိ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ တကယ္ေမ့မေမ့ကိုယ္မသိဘူး။ ဒါဟာေမ့စရာလားဆိုတာလည္းကိုယ္မေသခ်ာဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စုကိုေတာ့ အဲ့ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို ေမ့သြားေစခ်င္တာပဲ။ စုက.. မဟုတ္ဘူး.. အဲ့ဒါ အျမဲအမွတ္ရေနမယ့္သင္ခန္းစာလို႔ ေျပာရင္းျပံုးတယ္ ျပီးေတာ့ ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္တယ္။ ေနာက္သင္ခန္းေတြက်ရင္ သတိထားေပါ့ဟာ..လို႔ကိုယ္က လူတတ္ၾကီးလုပ္လိုက္မိတယ္။ အံမယ္..စုကဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ ဟဲ့ၾကံဳလာရမယ့္ ပုစာၦက တစ္ပုဒ္နဲ႔တစ္ပုဒ္ မတူရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ၊ ဘာလဲ နင္ကငါ့ကိုခဏခဏတြက္ေစခ်င္လို႔လားလို႔ ေျပာေတာ့ စုအေျပာမွာ ကိုယ္က စုစိတ္ဆိုးသြားျပီအထင္နဲ႔ ၾကည့္မိေတာ့ ျပံဳးေနတဲ့စုကိုေတြ႔ရတယ္။ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ျပီး စုက ရယ္ေတာ့တာပဲ။ ကိုယ့္မွာလည္း လုိက္ရယ္ရတယ္..။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ႏွစ္ေယာက္သားရယ္လိုက္ၾကတာ..။ ေအးေနာ္ တစ္ပုဒ္နဲ႔တစ္ပုဒ္ေပးထားခ်က္ေတြကလည္း တူခ်င္မွတူမွာ လို႔စုကေျပာေသးတယ္။ ျပီးေတာ့လည္း ငါက သခ်ၤာဆိုရင္ သိပ္ကိုည့ံေသးတာတဲ့..။ ဒီပုစာၦမို႔လို႔ မွားတယ္၊ ေနာက္တစ္ပုဒ္က ေနာက္တစ္မ်ိဳးမို႔လို႔မွားတယ္ ဆိုသလိုလည္းျဖစ္ေနဦးမယ္ လို႔ေျပာမိၾကျပီး နွစ္ေယာက္သားရယ္မိၾကေသးတယ္။ ရယ္သံေတြမွာ နာက်င္ျခင္းေတြ ေရာစြက္ေနမေန ကုိယ္ ဒီအခ်ိန္မွာ မသိခ်င္ေတာ့ဘူး။
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
မီးေတြေတာင္ ထြန္းထားျပီေနာ္ လို႔လႊတ္ခနဲ ေျပာမိေတာ့ စုက နင္ကျပန္ခ်င္ျပီလားတဲ့။ နင္လည္းမနက္ျဖန္အလုပ္သြားရမွာမဟုတ္လား မနက္မထနိုင္ဘဲေနမယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။ ေအးပါဟာ လို႔ေျပာရင္း စုက ဒါဆို ျပန္ၾကရေအာင္ေလ တဲ့..။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့နဲ႔..ပိန္လည္းပိန္သြားတယ္။ သူ႔ကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ အစားမွန္မွန္စား၊ ေပ်ာ္ေအာင္ေန လို႔ ေျပာမိရင္း ေခါင္းေလးကို အသာပုတ္လုိက္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို ထိန္းလိုက္ရတယ္..။ စုက ျပံဳးေနတယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ နင္ ေအးေဆးျဖစ္သြားမွာပါဟာ ဆိုလို႔စုကိုေျပာမိေတာ့ ငါကအခုေရာ ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲတဲ့..။ မဟုတ္ဘူးေလဟာ ငါအခုလို အေဖာ္လုပ္ေပးလိုက္တာ အခုေတာ့ သက္သာသြားျပီမဟုတ္လားဆိုေတာ့..ဟဲ့ ဒီဒဏ္ရာက ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္တဲ့ဒဏ္ရာမွမဟုတ္တာဟာ တဲ့..ေျပာျပီးဟက္ခနဲရယ္ျပန္တယ္..။ သူ႔ရယ္သံက ခပ္အက္အက္နဲ႔၊ စုမ်က္နွာေလး ခပ္မဲ့မဲဲ့ျဖစ္ေနမွန္း ကိုယ္ သိသားပဲ။ ကိုယ္ရင္ထဲမွာ က်င္ခနဲ ျဖစ္လာရတာနဲ႔ ေခါင္းကိုငံု႔ပစ္မိရင္း ကိုယ္က 'နင္ဟာေလ ခုတမ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး..တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တယ္' လို႔ေျပာလိုက္မိတယ္။ စုက ခပ္ဖြဖြရယ္ရင္း ငါက အကုန္လံုးကို ေပ်ာ္စရာလို႔ေတြးပစ္လိုက္တာေလ တဲ့ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကပဲအားကိုးရတယ္..တျခားသူေတြက အလကားပဲ တဲ့..ကိုယ္က အျမင္ကတ္ေတာ့ နင္ကအခုမွ ငါ့ကိုသတိရတာ..လို႔ ဆိုျပီး ခ်ီးမ လို႔ခပ္တိုးတိုး ခ်စ္စနုိးေရရြတ္လိုက္မိတယ္္..အမယ္..သူက မ်က္နွာေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔...။ ျပီးေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္တာရိုးရိုးမေလွ်ာက္ဘူး.. လက္ကိုလႊဲရင္းလႊဲရင္း ေလွ်ာက္ေနေသးတယ္။ ခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ စု လြတ္လပ္ေပါ့ပါးပါေစေလ။ လမ္းမီးေရာင္ ခပ္၀ါ၀ါေလးနဲ႔ ေလေအးေအးေလးၾကားမွာ သူရယ္ ကိုယ္ရယ္။ စုက လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ဲ့ MRT ရထား လိုင္းကိုၾကည့္ျပီးေတာ့ ငါတို႔ လမ္းတူတဲ့အထိ အတူတူသြားလို႔ရတယ္၊ တူတယ္လို႔ထင္တဲ့ေနရာအထိ အတူတူသြားလို႔ရတယ္တယ္။ ခြဲရမယ့္ေနရာမွာ ခြဲရမွာပဲတဲ့။ အင္းေလ လို႔ကိုယ္ကေျပာရင္းနဲ႔ ငါနဲ႔နင္နဲ႔ အဲ့ဒီေနရာအထိ တူတူသြားလို႔ရတယ္ေလဟာလို႔..သူနဲ႔အတူတူစီးလို႔ရမယ့္ဘူတာနာမည္ကို ေျပာမိတယ္။ ဘယ္သူမဆို လမ္းတူတဲ့ေနရာအထိ အတူတူ သြားလို႔ရတာပဲ၊ ျပီးရင္ေတာ့ခြဲရတာပဲ လို႔ စုကေျပာရင္း ဟက္ခနဲတစ္ခ်က္ရယ္တယ္။ ျပီးေတာ့ တိုးညင္းညင္းဆက္ရယ္တယ္..ရယ္ရင္းနဲ႔လည္း လက္ကိုလႊဲရင္း လႊဲရင္းေလွ်ာက္ေနေသးတယ္။ အင္းေပါ့ဟာ လမ္းတူတဲ့အထိေတာ့ ဒီလုိပဲ သြားၾကတာေပါ့လို႔ ကိုယ္က သံေယာင္လုိက္ေျပာရင္း… စုဘာေျပာတာလဲလို႔ေတြးမိရင္း ကိုယ္ကရယ္မိေတာ့ စုကလည္း လုိက္ရယ္လို႔..ကိုယ္တို႔ အဲ့ဒီညေနက ဒီလိုပဲရယ္မိခဲ့ၾကတယ္။
စိမ္းျမလင္းသစ္
(13/07/2012)
www.seinnmyalinnthit.blogspot.com
No comments:
Post a Comment