Tuesday 20 December 2016

အလြမ္းမ်ား

မေန႔ကအထိလတ္ဆတ္ေနခဲ့ေသာေလက ငါ့ကိုျဖတ္တိုက္သြားခဲ့တယ္။ သက္ျပင္းကုိမႈတ္ထုတ္မိရင္း စိတ္ကိုတဖန္ျပန္တင္းဖို႔အတြက္ အသက္ျပင္းျပငး္တစ္ခ်က္ရိႈက္ရျပန္တယ္...ဟက္ခနဲငါ့ကိုယ္ငါရီမိေတာ့ ပါးျပင္ေပၚကေႏြးခနဲခံစားခ်က္ကိုရတယ္။ သက္ျပင္းမႈတ္ထုတ္မိတဲ့ငါက စိတ္ကိုျပန္တင္းဖို႔အတြက္ အသက္ကိုျပင္းျပင္းရႈိက္ရျပန္တယ္..။ ဟုတ္တယ္...ငါက ငါ့စိတ္ကို ေလးၾကိဳးလိုတင္းတယ္...တင္းလြန္းရင္ျပတ္တတ္တာၾကိဳးပဲ.။ ငါ့စိတ္နဲ႔ငါမႈန္မိႈင္းေတာ့လည္း ျမင္ေနရတာက တစ္ေလာကလံုး မီးခိုးေရာင္...ဟုတ္တယ္...နင္လညး္မီးခိုးေရာင္ ..ငါလည္းမိးခိုးေရာင္..ျမက္ခင္းေတြလည္းမီးခိုးေရာင္..အားလံုးမီးခိုးေရာင္ဟာ..နင္မသိလည္းဒါေတြက သိပ္ကိုအေရးမပါတဲ့ကိစၥေတြပဲမဟုတ္လား..။ ငါအန္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္...ဗိုက္ထဲမွာေနရတာမေကာင္ဘူး..အသက္ရွဴလိုက္တဲ့ေလေတြသိပ္ကိုမလတ္ဆတ္ေတာ့ဘူး..ငါအန္ခ်လိုက္ေတာ့မယ္..ငါမွားမွန္းသိသိၾကီးနဲ႔ကိုဒိလမ္းကိုေလွ်ာက္ေနမိတာ..UTurn ကိုေတြ႔နိုးနိုးနဲ႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး..ငါက သိသိၾကီးနဲ႔ကိုမိုက္မဲေနမိတာပဲ..နင့္အတြက္ေတာ့ဒါေတြက သိပ္ကိုအေရးမပါတဲ့ကိစၥေတြျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္..မဟုုတ္ဘူး..ျဖစ္ကုိျဖစ္မယ္.။ ငါသက္ျပင္းကုိအၾကိမ္မ်ားစြာခ်ခဲ့ျပီးမွန္း အခုတစ္ေခါက္သက္ျပင္းခ်လိုက္ေတာ့ ငါ့ကိုယ္ငါသတိရလိုက္တယ္..။ သက္ျပင္းခ်လိုက္လည္း အပူေတြကုန္မသြားဘူးပဲ..ငါေရေသာက္မယ္..ေရေသာက္မွျဖစ္မယ္..အန္ခ်လိုက္ခ်င္တယ္..ဗိုက္ထဲမွာမေကာင္းဘူး...ဖ်ားနာေနတယ္..အခုကုတင္ေပၚမွာ..ေခြေခြေလး..နင္ဂရုမစိုက္လည္း ငါသိပ္ဂရုမစိုက္ပါဘူး..။ငါေခါင္းကိုခါရမ္းမိေတာ့ ငါ့ေခါင္းေတြမူးလိုက္တာဟာ..ငါတကယ္ကိုဖ်ားေနျပိ..အိပ္လို႔မရမယ့္အတူတူေတာ့ ငါ့အေတြးေတြ လႊင့္ပစ္မယ္..ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာေရာက္ပေစဟာ...အိမ္ကိုလြမ္းတယ္..အေ၀းမွာေရာက္ေနတဲ့ငါက..သိပ္ကိုဖ်ားနာေနတဲ့ငါက...တစ္ကုိယ္လံုးဖ်ားနာေနတဲ့ငါက သဘာ၀က်က်ၾကီးကို လြမ္းပစ္လိုက္တယ္..ငါ့အိမ္ကိုလြမ္းေနတယ္ဟာ..နင့္ကိုလည္းလြမ္းတယ္...နင့္နင့္သည္းသည္းကိုလြမ္းတာပဲ..အလြမ္းဆိုတာကလည္း သိပ္ကိုေသာက္ေရးမပါတာမဟုတ္လား..အဟားးးးးး....ငါ့ကုိယ္ငါဟားတုိက္ရယ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တာပဲ..ငါကေခါင္းကိုဆတ္ခနဲခါရမ္းမိေတာ့ ပါးျပင္ကေႏြးခနဲ ခံစားခ်က္ကိုရျပန္တယ္...ေခါင္းမူးတယ္...သိပ္ကိုမူးတယ္..ဟုတ္တယ္..။ငါဖ်ားနာေနတာပဲ...ငါသိပ္ကိုဖ်ားနာေနတာပဲ..နင့္လက္ကေနလြတ္က်သြားကတည္းက ငါဖ်ားခဲ့တာျဖစ္မွာ...နင္မသိလည္း ငါ ဂရုမစိုက္ေတာ့ပါဘူး..ငါ့ဟာငါဖ်ားနာေနရတာေတာင္မအားဘူး...ငါ့အေတြးေတြကငါ့ကို ေလာင္ကၽြမ္းေနတယ္...တစ္ဖ်က္ဖ်က္နဲ႔ကိုေလာင္ကၽြမ္းေနတယ္...အပိုင္းပိုင္းအစစျဖစ္ေအာင္ကိုေလာင္ကၽြမ္းေနတယ္..။ ငါနင့္ထက္ငါ့ေစာင္အစုတ္ေလးကိုလြမ္းသင့္တယ္လို႔ေတြးမိေတာ့ ငယ္ကတည္းကျခံဳခဲ့တဲ့ငါ့ေစာင္အစုတ္ေလးကိုအားနာမိတယ္.. ငါ့ေစာင္အစုတ္ေလးေလာက္ေတာင္ နင္ငါ့ကိုအေႏြးဓာတ္ေပးခဲ့လို႔လား..နင့္ရင္ခြင္ကငါ့အတြက္ေတာ့ ၀င္ရိုးစြန္းပဲ...နင္မလာရဲခဲ့ဘူးမဟုတ္လား.. နင္ တကယ့္ကိုမလာရဲခဲ့ဘူးမဟုတ္လား...ဟက္ခနဲရီမိျပန္တယ္..။ ငါရီမိတိုင္း ငါ့ပါးေတြ ေနြးခနဲပဲ..ရႊဲနစ္ေနတယ္..ဟုတ္တယ္..ငါ့ရင္ေတြပူတယ္..ဖ်ားနာေနတယ္..ငါတကယ္ကိုဖ်ားနာေနတယ္.. ငါ့သက္ျပင္းေတြထဲမွာ ရင္ထဲက အပူေတြမပါသြားဘူး..ေရေသာက္မွျဖစ္မယ္...ငါေရေသာက္မွျဖစ္မယ္..ေရကလည္း အပူေတြကိုေမွ်ာမခ်နိုင္ျပန္ဘူး...။
မိုးစက္ေတြတေပါက္ေပါက္က်သံကိုၾကားရေတာ့ ငါ့အေတြးေတြကေန အထီးက်န္မႈေတြကေန ငါဖ်က္ခနဲခုန္ထြက္မိတယ္..။ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သက္ျပင္းခ်ခဲ့ျပီးေၾကာင္း ငါ ဒီတစ္ၾကိမ္ သက္ျပင္းခ်မိေတာ့ ငါကိုယ္ငါ သတိထားမိျပန္တယ္.. ငါအေတြးနဲ႔ငါမူးတယ္..ရူးသြားရင္ေကာင္းမွာပဲလို႔ေတြးမိေတာ့ ..ၾကည္ေအးရဲ႔ အရူးကိုသြားသတိရတယ္...ငါက ရူးဖို႔ေတာင္ သတၱိမရွိဘူး..ဟုတ္တယ္..နင္ထင္ခဲ့သလို ငါ သတၱိမရွိခဲ့ဘူး..ငါက ရူးဖို႔ေတာင္ သတၱိမရွိဘူး..။ နင္သိလည္း ငါအခု###ဂရုမစိုက္ေတာ့ပါဘူး..း ငါက နင္လႊတ္ခ်ခဲ့ျပီးသား တစ္ရွဴးစတစ္ခုပဲ.။ သံုးျပီးသားဆိုေတာ့လည္းႏြမ္းဖတ္လို႔ပဲ..အခုေတာင္ ငါဖ်ားေနတယ္..ႏြမ္းႏြမ္းဖတ္ဖတ္ကိုပဲဖ်ားနာေနရတယ္..။ မ္ိုိးေတြပိုစိပ္လာျပီ..ငါျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္ထားမွျဖစ္မယ္...မိုးစက္ေတြကငါ့ကိုေအးေစနုိင္မလားပဲ...အခုေတာ့ရင္ေတြပူေနတယ္..င့ါရင္ေတြပူေနတယ္..သိပ္ကိုဖ်ားနာေနတဲ့ငါက ေရေသာက္မွျဖစ္မယ္..ေရေသာက္မွျဖစ္မယ္...ငါကေရဘူးကိုဖြင့္တယ္...ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္တယ္..နင္သိလည္းငါ ဂရုမစိုက္ေတာ့ပါဘူး..ငါက နင့္ကုိလြမ္းတဲ့စိတိကိုပါဖြင့္လိုက္တယ္...။ ။

Seinn Mya Mya
Sunday 19 Dec 2010
Am 2:46

No comments:

Post a Comment