ၾကယ္ကေလးနဲ႔ ခဏတာ
သိပ္ကိုခ်ိဳျမိန္တယ္လို႔ ၾကယ္ေလး ကိုယ့္ကိုေျပာတုန္းက...
ဘယ္အရပ္ဆီ ကိုယ့္မ်က္နွာကိုလႊဲခဲ့ရတယ္ မသိေတာ့ဘူး။
သိပ္ခံစားတတ္လြန္းတာဟာလည္း
ေၾကကြဲစရာေကာင္းျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ ၾကယ္ကေလး...။
နွလံုးသားခပ္ထူူထူ
မ်က္နွာထားခပ္ထူထူ လူေတြဟာ
အားက်ဖြယ္ရာ လူသားေတြလို႔ကိုယ္ေျပာရင္
ၾကယ္ေလးေရ...မအံ့ၾသနဲ႔။
ႏွစ္ကာလေတြဟာ ႏွလံုးသားေတြကိုတိုက္စားတတ္တယ္ဆိုတာ
ကိုယ္ကအေကာင္းဆံုးသက္ေသပဲ လုိ႔ ၾကယ္ေလး ကိုယ့္ကိုေျပာတုန္းက...
လိမၼာခ်င္ခဲ့လြန္းလို႔ အမွားမ်ားခဲ့တဲ့ကိုယ္ဟာ
ခုခ်ိန္မွာ စိတ္ထင္ရာေရြ႕လ်ားပစ္ခ်င္မိတယ္လို႔
ၾကယ္ေလးမသိေအာင္ ခပ္တိုးတိုးေရရြတ္မိခဲ့တယ္ ။
ကိုယ္ျဖစ္လိုရာကို ဖန္တီးယူဖုိ႔ ၾကယ္ေလး ကိုယ့္ကိုေျပာတုန္းက...
နွလံုးသားကိုေက်ာခို္င္းမိခဲ့ျပီးေနာက္
ကိုယ့္မနက္ျဖန္ေတြဆီ ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္နိုင္ေတာ့ဘူးလို႔
ရင္ထဲမွာ တဖြဖြရြတ္ေနမိတယ္။
ၾကယ္ေလးနဲဲ႔ ခဏတာအခ်ိန္ေတြကို ရပ္တန္႔ပစ္ခ်င္ေနမိတဲ့အခိုက္
အမွတ္တမဲ့ ၾကည့္မိလုိက္တဲ့ တိမ္တစ္စဟာ
ေလယာဥ္ပ်ံပံုစံအျဖစ္ေျပာင္းသြားတယ္
အကြာအေ၀းဆိုတာ စိတ္ကို နာက်င္ေစတဲ့ ဆူးပဲ...။
ကိုယ္ဟာ ဘ၀အတြက္ေနခဲ့ရတယ္
အခု ဘ၀ထဲမွာပဲ ေနခ်င္ေတာ့တယ္ လို႔ ၾကယ္ေလးကို ေျပာမိေတာ့
ကုိယ္ အဓိပၸယ္မဖြင့္တတ္ခဲ့တဲ့ အၾကည့္ေတြနဲ႔ ၾကယ္ေလး ကိုယ့္ကိုၾကည့္တယ္။
ၾကယ္ကေလးေရ ...
တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ပေစ ဆိုျပီး ပစ္ခ်ထားလိုက္ဖုိ႔ေကာင္းတဲ့အရာပဲ။
ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ျပန္ေတြးမိျပီး
၀မ္းနည္းရတဲ့ အေၾကာင္းေတြ ၾကယ္ေလးကို မေျပာျပခ်င္ဘူး
သိပ္မြန္းက်ပ္လြန္းလာတဲ့အခါ
တစ္ေယာက္တည္းေနျပီး အခန္းေထာင့္မွာငိုမယ္
စိတ္ထဲရွိတာေတြ ခ်ေရးမယ္
ျပန္လည္ေပါ့ပါးလာတဲ့အခါ
ငါ့ဘ၀ဟာ ေနေပ်ာ္စရာပါလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္နားခ်မယ္
ၾကယ္ေလးမသိေအာင္ ၾကယ္ေလးကိုျပံဳးျပမယ္
တစ္ဖန္ျပန္လည္စိမ္းစိုဖို႔
သစ္ရြက္ေတြကိုၾကည့္မယ္
ဖိနပ္ၾကိဳးကို ခပ္တင္းတင္းခ်ည္ျပီးရင္ေတာ့
ေလသာရာအရပ္ဆီကို မ်က္နွာမူျပီးလမ္းေလွ်ာက္ထြက္မယ္ ။
ဒါေပမယ့္...
တစ္ခါတရံေတာ့
သိပ္ကိုသာယာတဲ့ေနရာေလးက
ၾကယ္ေလးနဲ႔ ခဏတာ ကို
ဒိုမီနိုေတြ ေသာက္တိုင္း ကိုယ္ လြမ္းမွာေပါ့
တိမ္ေတြ ေလယာဥ္ပံုစံေျပာင္းသြားတိုင္း ကိုယ္ လြမ္းမွာေပါ့ ။ ။
No comments:
Post a Comment