ဂၽြန္…တစ္ေယာက္တည္းပဲေပ်ာ္တယ္ဆို ဘာလို႔ကိုယ့္ကိုေခၚေသးသလဲ။

မနက္ခင္းမွာနုိးလာေတာ့ ျပတင္းေပါက္မွန္မွာ မိုးေရေတြေတြ႔ရတယ္။
နိုးတစ္၀က္အိပ္တစ္၀က္ျဖစ္ေနတဲ့
ကိုယ့္ရင္ထဲကအိပ္မက္ကေလးကိုနႈိးလုိက္ရင္ေကာင္းမလားလုိ႔ စဥ္းစားမိရင္း
အိပ္မက္ဟာနိုးလာတဲ့အခါအိပ္မက္မဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ေတြးမိျပန္ေတာ့
အိပ္မက္ကေလးကိုအိပ္မက္ေလးအတိုင္းထားလိုက္ရတယ္…။
ဂၽြန္…ခင္ဗ်ားေပးခဲ့တဲ့အိပ္မက္ေလးနိုးသြားရင္ ခင္ဗ်ားဆီပဲျပန္သြားခိုင္းမွာပါ.။
အိမ္တံခါးကိုပိတ္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာေတာ့ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ေလခါးလက္ရမ္းမွာ ခိုေတြအမ်ားၾကီးပဲ။
သူတို႔ေတြပ်ံမသြားေအာင္ေျခသံကိုေဖာ့ျပီးနင္းလိုက္ရတယ္။
ငွက္ကေလးေတြျငိမ္းခ်မ္းပါေစ။
မနက္ခင္းေလထုဟာမိုးရြာျပီးစမို႔လို႔ ေအးေနတာပဲ။
တိမ္ျဖဴျဖဴတစ္ခ်ိဳ႕တေလရွိတယ္။
အလုပ္ကိုကသုတ္ကရက္သြားေနၾကတဲ့လူေတြရွိတယ္။
နွစ္ေယာက္တြဲလမ္းေလွ်ာက္လာၾကတဲ့လူေတြၾကည့္ျပီးတစ္ေယာက္တည္းျပံဳးလိုက္ရတယ္… ဂၽြန္။
ကန္ပတ္လမ္းေဘးကစကားပင္က ေမႊးရနံ႕ဟာ ေအးျပီးေမႊးေနတာပဲ။
ဒီမနက္ အခ်ိန္မရလို႔ေပါင္မုန္႔မ၀ယ္နိုင္ေတာ့ဘူး ။
မနက္စာမစားျဖစ္လည္းေကာ္ဖီေတာ့ ေသာက္ျဖစ္မွာပါ။
ညစာမစားျဖစ္လည္းနြားနို႔ေတာ့ေသာက္ျဖစ္မွာပါ။
တနဂၤေႏြေန႔ေတြမွာအိပ္ေရး၀၀ အိပ္ျပီး ပ်င္းတဲ့အခါ တစ္ေယာက္တည္း ရုပ္ရွင္ၾကည့္ျဖစ္မွာပါ။
ေက်ာင္းစာေတြခက္လာတဲ့အခါ၊အလုပ္မွာ စိတ္ရႈပ္စရာေတြ႔ရတဲ့အခါ
ညတုန္းကလိုပဲ…တစ္ခါတေလပန္းျခံထဲ ထြက္ထိုင္မွာပါ။
သီခ်င္းေတြဆိုျပီးရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္မွာပါ။
တစ္ခါတေလစာေတြဖတ္ျပီး တစ္ခါတေလ စာေတြေရးျဖစ္မွာပါ။
တစ္ခါတေလအိမ္နဲ႔ ဖုန္းေျပာျပီး တစ္ခါတေလ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ထြက္ေတြ႔မွာပါ။
၀မ္းနည္းတဲ့အခါတစ္ေယာက္တည္းမ်က္ရည္၀ဲျပီး ေပ်ာ္တဲ့အခါ တစ္ေယာက္တည္းပဲ ျပံဳးမွာပါ။
အမွန္တကယ္ေတာ့အထီးက်န္တယ္ဆိုတာ
တစ္ေယာက္တည္းရွိတဲ့အခ်ိန္မွျဖစ္တတ္တာမဟုတ္မွန္းကိုယ္သိပါျပီ …ဂၽြန္။
ဒီလိုဆို
တစ္ေယာက္တည္းေလွ်ာက္လို႔ရတဲ့လမ္းေတြမွာဘာလို႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ပါစရာလိုပါ့ဦးမလဲ။
ျပီးေတာ့…
ခင္ဗ်ားက
တစ္ေယာက္တည္းလည္းျဖစ္တယ္ဆို…ဘာေၾကာင့္ကိုယ့္ကို ေခၚေသးသလဲ…။
တစ္ေယာက္တည္းပဲေပ်ာ္တယ္ဆို…ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုေခၚေသးသလဲ…။


စိမ္းျမလင္းသစ္
(May 2013)

S P A C E S

space ေတြ ၾကားထဲ ခုန္ခ်လိုက္တယ္

ေနေပ်ာ္မယ္ဆိုတာေသခ်ာသလား

အလိုမက်သမွ်ေတြကို တစ္တိုး တစ္ေလွ်ာ့ ေနရ။

ဘယ္သူဟာ ဘယ္မွာ ဘာေၾကာင့္ ညာေၾကာင့္ ဒီအခ်ိန္ ဒီအခါ

အေတြးေတြကို ေသခ်ာျဖန္႕က်က္ၾကည့္ေတာ့

ကိုယ္ကလြဲရင္ကိုယ့္အျပင္ ဘယ္သူမွမရွိျပန္ဘူး။

ေနာက္ဆံုး
လိမ္မာေတာ့မယ္လို႔ ေျပာျပီး

စေပ့စ္ ေတြ ထဲ ခုန္ခ်လိုက္တယ္

အရိပ္ေတြ မလိုက္ခဲ့နဲ႕ ...။

 

စိမ္းျမလင္းသစ္

(April 2013)

 

မိုးေရထဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္ၾကစို႔ ဂၽြန္.. အရာအားလံုးဟာ အကန္႔အသတ္ေတြနဲ႔မို႔..။

ေနေရာင္ျခည္ေအာက္မွာ ေခါငး္ကို ခါလိုက္မိတယ္။
ေဆြးေျမ႔ေနတဲ့ အေတြးေတြ အေထြးလိုက္က်သြား
အခန္းထဲမွာ မီးေရာင္၀ါ၀ါ
မ်က္ႏွာက်က္မွာ စကၠဴငွက္ရုပ္ကေလး
အသက္ရွဴလိုက္တိုင္းမွာ ပန္းရနံ႔ေတြခ်ည့္ပဲ..
အေတြးထဲမွာ….။

ဂၽြန္...။
လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တာနဲ႔
အသက္ရွဴလိုက္တိုင္း
ရင္ခြင္တစ္ခုလံုးလင္းရတယ္
ခက္ေရာပဲ။
ဒီေန႔ ေနသာတယ္ ..ဂၽြန္။
ေကာင္းကင္က အျပာလဲ့လဲ့ေအာက္
ေလထုထဲမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေငြမႈန္ေတြ တလက္လက္
သစ္ရြက္ငယ္ေလးေတြ
ေနေရာင္ျခည္ ၀တ္ရံုနဲ႔ အတူ ကခုန္ေနၾကေပါ့။

အျပစ္ကင္းပါတယ္ ဂၽြန္။
ကိုယ့္ ရယ္သံေတြမွာ ေပ်ာ္ပါ။
မနက္ျဖန္ေတြမွာေနထိုင္ပါ။

ေက်းဇူးျပဳျပီး
ကိုယ့္ရဲ႔ၾကက္ေျခခတ္ အနီေရာင္ေတြကို ခပ္ေ၀းေ၀းလႊင့္ပစ္ေပးပါ
အနာဂတ္မွာ

ကမာၻအသစ္နဲ႔
အစိမ္းရင့္ရင့္ျမင္ကြင္းေတြနဲ႔
ဂၽြန္နဲ႔ကိုယ္နဲ႔…။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအက်ီၤကို အိပ္မက္အတိုင္းနဲ႔ ခ်ဳပ္လုပ္၀တ္ဆင္ဖို႔
ေနေရာင္ျခည္ထဲမွာ ဆႏၵအေသေတြ စြန္႔ပစ္လိုက္ဖို႔
တံခါးတစ္ခ်ပ္ကိုဖြင့္ဖို႔ ေစာင့္ေနတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း

ယံုၾကည္ခ်က္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ
အခန္းငယ္ေလးဟာ ေႏြးေထြးတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း
စသျဖင့္ .. စသျဖင့္
ဘယ္ဘက္အိပ္ကပ္ထဲက စကားလံုးေတြရဲ႕အသံက
တိုးတိုးတစ္မ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳး..။

သိပ္ထူးဆန္းတယ္ ဂၽြန္
ေစာင့္စားရျခင္းဆိုတဲ့ စကားလံုးမွာ ဆူးေတြနဲ႔။        ။


စိမ္းျမလင္းသစ္
21/01/2013