Friday 16 November 2012

တစ္ခါတစ္ခါမ်ား
ဘ၀က အခ်ိဳရည္ကုန္သြားတဲ့အခါ
အသက္ရွဴစရာ ေနရာမက်န္ေတာ့သလိုမ်ိဳး
ဘာကို ဆုပ္ကိုင္ျပီး အားတင္းရမလဲမသိဘူး
ဖုန္းဆက္တိုင္း ခဏခဏမဆူပါနဲ႔လားေမေမရယ္။
အိမ္ကိုျပန္တိုင္းလည္း အိမ္မဟုတ္လို႔
မ်က္နွာမူလိုက္တုိင္း ေအးစက္တဲ့ အရပ္မ်က္နွာေတြ
ေဆာင္းအိပ္မက္ေတြနဲ႔ တစ္ေယာက္တည္းေျခာက္ေသြ႔ ကြဲအက္
ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္အခန္႔မသင့္ရတဲ့ ရက္ေတြအတြက္
စိတ္ကူးေလးနဲ႔ေတာ့ ခဏေလာက္ေႏြးေထြးပါရေစ
တစ္ခါတေလမ်ား
စိတ္ေလနွင္ရာ လြင့္သြားခ်င္တယ္ဆိုျပီး
မ်က္ရည္ေတြက်ရတယ္
ၾကိဳးေတြအထပ္ထပ္နဲ႔
တစ္ေယာက္တည္း။