တစ္ခါတုန္းကရြာတဲ့မိုး
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"မိုးဆီကိုလာမေတြ႔တာ ၾကာေနျပီေနာ္" လို႔ ခေရပန္းေတြေကာက္ေနရင္းနဲ႔ မိုးက တစ္ခ်က္လွမ္းေျပာတယ္။
ဘုရားေပၚမွာ ခေရပင္အၾကီးၾကီးေတြ ကို ျဖတ္ျပီးတိုက္လာတဲ့ ေလက သိပ္ကို ေမႊးေနတာပဲ။ ခေရပန္းေတြကို လက္တစ္ဖက္ကလက္ကိုင္ပု၀ါေလးထဲ စုထည့္ထားျပီးေတာ့ တစ္ဖက္က ေၾကြက်ေနတဲ့ ခေရေတြကို ေကာက္ေနတဲ့ မိုးဟာ သနပ္ခါးေဖြးေဖြးေလးနဲ႔ သိပ္ကိုခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ျပန္လည္ ပူေလာင္လာတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕ ရင္ ဟာ မိုးန႔႔ဲေတြ႔တိုင္း ေအးျမသြားတာကိုသတိထားမိရတယ္။ မိုးကို ဘာမွ ျပန္မေျပာမိဘဲ ေငးၾကည့္ေနမိတယ္..။ ခေရပန္းေတြ လာကူေကာက္ေပးပါဦး လို႔ လွမ္းေျပာေတာ့မွ မိုးအနားကို သြားမိတယ္။ မိုးနဲ႔အတူတူ ခေရပန္းအေၾကြေတြ လာမေကာက္ျဖစ္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီပဲ။ အေအးဆိုင္မထိုင္ျဖစ္တာ၊ စကားေတြမေျပာျဖစ္တာ၊ မိုးအတြက္ ေရးေနက် ကဗ်ာေလးေတြ မေရးျဖစ္တာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီပဲ။
"ဟိုတေလာက ခရီးထြက္သြားေသးတယ္ဆို"
မိုးက တစ္ခ်က္လွမ္းေမးတယ္။ ဟုတ္တယ္.. မိုးကို မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး။
"ဟုတ္တယ္.. အိမ္ကအမ်ိဳးေတြနဲ႔ လိုက္သြားတာ ၊ ခဏပဲေလ.. နွစ္ရက္တည္းပဲေလ "
ကိုယ့္မ်က္နွာအတန္ငယ္မာသြားလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ မိုးက ဘာမွမျဖစ္သလို ပံုစံနဲ႔ မ်က္နွာကိုတစ္ခ်က္တည္လိုက္ရင္း ခေရပန္းေတြေကာက္ေနရာကေန မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။ မ်က္နွာကိုထီမထင္သလိုခ်ီလိုက္ပံုရတယ္။ မိုးမ်က္နွာေလးတစ္ခ်က္အေမာ့မွာ ညေနခင္း၀င္ခါနီး ေနေရာင္ျခည္ေလးက မိုးရဲ႕ သနပ္ခါးေဖြးေဖြးပါးျပင္ေလးေပၚကို က်ေနတယ္။ မိုးက ေကာက္လို႔ရလာတဲ့ ပန္းေတြကို လက္ကိုင္ပု၀ါေလးနဲ႔ ဖြဖြကေလး ခ်ည္လုိက္တယ္။ ကိုယ့္ဆီကိုေပးထားတဲ့ လြယ္အိတ္ကေလးထဲကို ခေရပန္းေလးေတြထည့္ျပီးထုတ္ထားတဲ့ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးကို ထည့္လိုက္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုေမာ့ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေျပာတယ္။
" မိုးကိုေတာ့ အသိေပးသြားသင့္တာေပါ့ ေနာ္။ အိမ္ကအမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ ဟိုမမေရာ ပါေသးလား"
မိုးရဲ႕အသံကထိန္းထားရမွန္းသိသာေနတယ္။ ဘုရားေပၚက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေအာ္ျမည္လိုက္တဲ့ ငွက္သံၾကားမွာ မုိးရဲ႕အသံေလး ေပ်ာက္သြားရွာတယ္။ ကိုယ့္လက္မွာပတ္ထားတဲ့ လက္ပတ္ၾကိဳးေလးကိုၾကည့္ျပီးေတာ့ ေမးေနတဲ့မိုးကို တကယ့္ကို ဘယ္လုိေျဖရမွန္း မသိခဲ့ဘူး။
တကယ္ဆို ကိုယ္ မိုးနဲ႔ မေတြ႔ရဲဘူးမိုး..။ မေျဖပါရေစနဲ႔လို႔ စိတ္ထဲကေန မိုးကိုအထပ္ထပ္ေတာင္းပန္ေနမိတာပဲ။
" ဒီ လက္ပတ္ၾကိဳးေလးေတြ ၀တ္တာေတြ႔ေနရတာၾကာျပီေနာ္... "
မိုးရဲ႕အသံက တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလးထြက္လာတယ္။ မမနိုင္ငံျခားအျပန္လက္ေဆာင္ေပးထားတဲ့ ဒီဇိုင္းလွလွလက္ပတ္ၾကိဳးေလးေတြကို တစ္ေန႔တစ္မ်ိဳး ၀တ္ေနမိတဲ့ ကိုယ့္ကို မိုး သတိထားမိသြားတာပဲ။ ကိုယ္ဘာမွျပန္မေျပာျဖစ္လုိက္ျပန္ဘူး။
" မမတက္ေနတဲ့ေက်ာင္းကိုလည္းလိုက္လိုက္သြားတယ္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာေနၾကတယ္ .။"
ကိုယ္မိုးမ်က္နွာကို မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး။ မိုးရဲ႕ေရွ႕ေနရာကေန အရည္ေပ်ာ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္လုိက္တာ။
ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိတဲ့ ကိုယ့္ကို မိုးက တစ္ခ်က္ျပံဳးၾကည့္တယ္။
" သြားၾကရေအာင္ ေလ..၊ ေန၀င္ေတာ့မယ္.. " တဲ့။
ခံစားခ်က္ကိုထိန္းခ်ဳပ္နိုင္သူဟာ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ျပည့္၀သူမို႔ ထာ၀ရ အနိုင္ရသူပါ မိုးရယ္..။ မ်က္ရည္တစ္ခ်က္ မထြက္တဲ့ မိုး။ မ်က္နွာတစ္ခ်က္ မပ်က္တဲ့မိုး။ ကိုယ္ကသာ ေနာင္တေတြ တေလွၾကီးနဲ႔ က်န္ခဲ့ရမယ္မွန္းသိရင္ မသြားပါနဲ႔လို႔ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက မိုးကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ျပီး ကိုယ့္ဘ၀ထဲက ထြက္မသြားပါနဲ႔ မိုးရယ္လို႔ တဖြဖြေျပာျပီး တင္းတင္းဖက္ထားခဲ့မိမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ တကယ့္ကိုပဲမ်က္ရည္တစ္စက္မထြက္ဘဲ ေနနိုင္ခဲ့တဲ့မိုးကို ကိုယ္ အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးမိပါရဲ႕..။ မိုးဟာတကယ့္ကို မာနေတြနဲ႔ျပည့္နွက္ေနတဲ့သူမို႔ထင္ပါရဲ႕ေလ..။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
တကယ္ဆိုရင္ ေနာင္တေတြနဲ႔ က်န္ခဲ့သူက ပူေလာင္ရသူပါ မိုးေရ။
ေဆာင္းနံနက္ခင္းတစ္ခုမွာ မိုးတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းကို ကိုယ္ လိုက္လည္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္လက္သန္းေလးကို မရဲတရဲတြဲထားတဲ့မိုးတစ္ေယာက္ အေပ်ာ္ၾကီး ေပ်ာ္ေနခဲ့ေလရဲ႕။ တစ္ခါတစ္ခါ မိုးက နႈတ္နည္းသေလာက္ တစ္ခါတစ္ခါက်ရင္လည္း မိုးဟာ ငွက္ကေလးမ်ားလို စကားမ်ားလြန္းလွျပန္တယ္။ ကိုယ္ေက်ာင္းကိုလိုက္လည္တဲ့ တစ္ေန႔လံုး စကားေတြမ်ားလိုက္တဲ့မိုး။ သိပ္ကိုေပ်ာ္ေနလြန္းတဲ့မိုး။ ဒါေပမဲ့လည္း သိပ္ကို နြမ္းပါးလြန္းေနတဲ့မိုး။ တစ္ခါတရံ ညွိဳးငယ္ဟန္ေပါက္ေနတတ္တဲ့မိုး။ တစ္ခါတရံ သိပ္ကို မာနၾကီးဟန္ေပါက္တဲ့မိုး။ မိုးကိုေဘးနားမွာထားရင္း လွပျပီးအျမဲသြက္လက္ခ်က္ခ်ာတဲ့ မမ ၊ အျမဲ ေတာက္ပေနတတ္တဲ့မမကို တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ သတိရမိေနေသးတယ္။ မမက ကိုယ့္ကို အတင္းကို ျပန္ဆက္သြယ္ေနတဲ့အေၾကာင္း မိုးကို မသိေစခ်င္ဘူး။
" မိုး.. ကို႔ ေက်ာင္းကို တစ္ရက္လိုက္လည္ပါလား.."
အေအးေသာက္ေနရင္းက မိုးကိုေျပာလိုက္ေတာ့ ေသာက္လက္စ အေအးပိုက္ကေလးကိုခ်လိုက္ျပီး ကိုယ့္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။
မိုးမ်က္လံုးေလးေတြ အေရာင္လက္သြားရင္း ကိုယ့္ကိုျပံုးျပီးၾကည့္တယ္.. ျပီးမွ..
" ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္ ၊ မနက္အေစာၾကီး သြားရမွာလား ..ဘယ္အခ်ိန္လဲ..။ ကားဘယ္လိုစီးၾကမွာလဲဟင္ ၊ ခ်မ္းမလားမသိဘူးေနာ္..ေပ်ာ္စရာၾကီးေနာ္"
တရစပ္ေမးခြန္းေလးေအာက္မွာ မိုးရဲ႕အသံေလး ေတြလြင္ေနတာပဲ။ သူ႔အေပ်ာ္ေတြကူးစက္သြားၾကလို႔လားမသိ.. မိုးရဲ႕ မႈန္ေနတဲ့သနပ္ခါးနံ႕ေလး ကိုယ့္ဆီ သင္းပ်ံ႕လာသလိုပဲ..။ ေမႊးလိုက္တာမိုးရယ္..။
" ကိုတို႔ေက်ာင္းကားပဲ စီးသြားၾကတာေပါ့ မိုးရဲ႕ ၊ မနက္ေစာေစာ ၆ နာရီ အေရာက္ ကားဂိတ္မွာေစာင့္ေန၊ ကိုလာေခၚမယ္ေနာ္ "
အဲ့ဒီေန႔က မိုးတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ေနတယ္။ အဲ့ဒီေန႔ မိုးရဲ႕ေက်ာင္းက အျပန္ ကိုယ္တို႔ ဘက္စ္ကား က်ပ္က်ပ္ တိုးစီးခဲ့ရတယ္။ မိုးက ေက်ာင္းကားမစီးဘူးတဲ့။ တစ္ခ်ိဳ႕အတန္းေတြဖ်က္ျပီး စာသင္ရေသးလို႔ ျပန္ရတာလြယ္ေအာင္ ဘက္စ္ကားပဲ စီးတယ္တဲ့။ ကိုယ္ပိုင္ကားလွလွနဲ႔ေက်ာင္းတက္တဲ့ သစ္လြင္လွပလြန္းတဲ့ ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ တစ္ခ်ိန္ကကိုယ့္ရဲ႕မမဟာ ကိုယ့္စိတ္ထဲကို ခဏေရာက္လာတယ္..။ ေပ်ာ့ည့ံလြန္းသူကိုယ့္ကို ခြင့္လႊတ္ပါမိုးရယ္...။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ကိုယ့္ေက်ာင္းကို မိုးလိုက္လည္တဲ့ အဲဒီေန႔က ထူးထူးျခားျခားနွင္းေတြက်ေနခဲ့တယ္။ မွတ္မိေသးလား မိုးေရ..။ ျပတင္းေပါက္ေတြဖြင့္ထားတဲ့ ေက်ာင္းကားအတြင္းထဲအထိ တံတားတစ္ခုကို ျဖတ္ရတုန္း နွင္းေတြ ကားအတြင္းထဲအထိ အလုအယက္၀င္လာၾကတာေလ..။ မိုး၀တ္ထားတာမိန္းမ၀တ္ ရွပ္အက်ီၤလက္စကေလးနဲ႔မို႔ မိုးမ်ား ခ်မ္းေနမလားလို႔ ၾကည့္မိေတာ့ အံ့ၾသတၾကီး ေပ်ာ္ေနတဲ့ မိုးရဲ႕မ်က္နွာေလးဟာ နွင္းေတြၾကားထဲမွာ ျဖဴနု၀င္းပေနလိုက္တာေလ။ မိုးဟာ အသံေလးတိတ္ေနျပီး ျငိမ္သက္ေနရွာတယ္။ ေက်ာင္းကားေပၚမွာ ဆူညံေနၾကတဲ့ သူေတြၾကားထဲမွာ မိုးဟာ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္ေနတယ္။ ကိုယ္ကပထမအတန္းခ်ိန္ကို မိုးနဲ႔တူတူတက္ျပီးေတာ့ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြ အတန္းေျပးျပီး ကိုယ္တို႔နွစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္သြားၾကတဲ့အခါ မိုးတစ္ေယာက္မွာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔။ ကိုယ္တို႔ေတြ ေျခတေညာင္းပဲ ေနမပူခင္ ေလွ်ာက္သြားၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ ကင္တင္းမွာ ထုိင္နား ထမင္းစား။ မိုးတစ္ေယာက္ပ်င္းဟန္ေပါက္လာေတာ့ ကိုယ္ကပဲျမို႔ထဲသြားၾကရေအာင္ေလ ၊ စာအုပ္ဆိုင္ေတြဘက္သြားၾကရေအာင္လို႔မိုးကိုေျပာျပီး ထ ျပန္ၾကတယ္။
ျမိဳ႔ထဲမွာထမင္းေပါင္း၀င္စားျပီး အေမ့အိမ္စာအုပ္ဆိုင္ကို၀င္ၾကတာ မွတ္မိေသးလားမိုး..။ ကိုယ္က စာအုပ္ေတြ၀ယ္ေတာ့ မိုးက စာအုပ္ေလးတစ္အုပ္လုိက္၀ယ္တယ္။ မင္းလူရဲ႕ ငွက္ကေလး ဆိုတဲ့စာအုပ္။ မိုးက မိုးအပိုင္သိမ္းထားခ်င္လို႔လုိ႔ေျပာတယ္။
ကိုယ္ရွင္းလိုက္မယ္ေျပာေတာ့ မိုးက "ဟင့္အင္း.. မုိးကိုယ့္ဘာသာရွင္းပါရေစ"တဲ့...။
ကိုယ္က အတင္းရွင္းမယ္လုပ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုတစ္ခ်က္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တဲ့ မိုးရဲ႕ မ်က္၀န္းေတြဟာ ကိုယ့္ကိုထိတ္လန္႔သြားေစတယ္။ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္က မိုးကိုယ္ပိုင္ေငြနဲ႔ ၀ယ္လာတဲ့ စာအုပ္ေလးကို အဖံုးေလးပဲဖံုးေပးနိုင္ခဲ့တယ္။ ဖလင္ျပားေလးကို အသဲနွစ္ခုဆက္ေနတဲ့ပံုစံ ညွပ္ျပီး စာအုပ္ညွပ္လို႔ရေအာင္ ၾကိဳးကေလးနဲ႔တြဲခ်ည္ျပီးထည့္ေပးလိုက္တယ္။ မိုးက ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ဖံုးေပးထားတဲ့ စာအုပ္ေလးကို တရိုတေသ ၾကည့္ျပီး "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" တဲ့။
မိုးရယ္.. ဒါေလးကို ေက်းဇူးတင္စရာလိုလို႔လား လို႔ ေတြးမိရင္း ထြက္ခြာသြားတဲ့ မိုးရဲ႕ေက်ာျပင္ကို ပဲ ေငးၾကည့္မိတယ္။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ေဆာင္းမနက္ခင္းတခ်ိဳ႕မွာ ေက်ာင္းပ်က္တာမ်ားလို႔ မလိုက္နိုင္ေတာ့တဲ့ ဘာသာရပ္တစ္ခုအတြက္ မိုးတစ္ေယာက္က်ဴရွင္တက္ရေတာ့ ကိုယ္က မိုးကို စက္ဘီးေလးနဲ႔ လုိက္ပို႔ရေသးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ရက္ေတြက်ေတာ့ ကိုယ္က မိုးက်ဴရွင္ကိုလာၾကိဳရံုပဲတတ္နိုင္တယ္..။ အေစာၾကီးတက္ရတဲ့မိုးရ႕ဲက်ဴရွင္ကို ပထမဆံုးကိုယ္လိုက္ပို႔ရတဲ့ရက္တုန္းက ကိုယ့္စက္ဘီးေနာက္မွာ မရဲတရဲ ထိုင္စီးရွာတဲ့မိုး၊ တစ္ခါတစ္ခါ စက္ဘီးက မျငိမ္လို႔ လႈပ္သြားတဲ့အခါ ကိုယ့္ခါးကို မရဲတရဲ လွမ္းဖက္လိုက္ေတာ့
"ဖက္ရင္ရဲရဲဖက္ဗ်၊ မရဲတရဲဆို ကိုယ္က ယားတယ္ " လို႔ေနာက္မိတယ္။
ကိုယ္အဲ့လိုေျပာျပီးေနာက္ မိုးေလ ကိုယ့္ခါးကို ဖက္ျပီး မ်က္နွာေလးအပ္ထားလိုက္တာ ကိုယ့္ေက်ာျပင္မွာ သနပ္ခါးနံ႕ေလး စြဲထင္ကုန္တဲ့အထိပဲ။
လြမ္းရပါတယ္ မိုးေရ..။ ခုခ်ိန္မွာ မိုးရဲ႕ ပါးျပင္က သနပ္ခါးရန႔႔ံေမႊးေမႊးကို လြမ္းမိေပမဲ့ တခ်ိန္ကေတာ့ မမရဲ႕ ေရေမႊးရနံ႔ကို ကိုယ္စြဲလမ္းခဲ့ေၾကာင္း မိုးကိုရွက္ရွက္နဲ႔ ၀န္ခံရေတာ့မယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း မုန္းတီးရပါတယ္မိုး။ ဒါဟာ မိုး ကိုယ့္ကို အျငင္သာဆံုးနဲ႔ အထိေရာက္ဆံုး လက္စားေျချခင္းပဲျဖစ္ပါေစေတာ့မိုးရယ္။ မိုးကိုယ့္ကိုေရးျပီးေပးဖတ္တဲ့ ကဗ်ာေလးထဲကလို ေပါ့..။
"ေ၀ဒနာဆိုတာ ခံနိုင္ရည္ရွိမႈနဲ႔ မဆိုင္ဘူး" တဲ့။
ကိုယ္က မိုးကို ခံနိုင္ရည္ရွိတယ္ဆိုျပီး ေ၀ဒနာေတြထပ္ခါတလဲလဲေပးခဲ့မိသူပါမိုးေရ။ မိုးကေတာ့ ကိုယ္ေပးတဲ့ေ၀ဒနာေတြကို မခံစားနိုင္ေတာ့လို႔ အေ၀းကိုထြက္ေျပးသူလို႔ ကိုယ္ေတြးျပီးေၾကကြဲရျပန္တယ္။ အျမဲလိုလို ဒြိဟေတြနဲ႔ ေတြေ၀ေနတတ္တဲ့ကိုယ့္ကိုယ္စား အေျဖတစ္ခုကိုကိုယ္ေခါင္းမရႈပ္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုတမင္တကာႏႈတ္ဆက္သြားသလိုပဲလို႔ကိုယ္ေတြးမိပါေသးတယ္..။ သိပ္ကိုေၾကကြဲရပါတယ္မိုးေရ..။ ေတြေ၀တတ္တဲ့သူဟာ မိမိကိုယ္္ကို အမွန္မသိသူမိ႔ု႔ တစ္သက္စာထာ၀ရ ရွံုးသူပါပဲ မိုး..။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
" လိပ္ကေလး.. ပက္လန္လန္ေနတာေတာင္ ျပံဳးစိစိနဲ႔.. ဘယ္လုိအခက္အခဲမ်ိဳးပဲၾကံဳၾကံဳ အဲဒီလိပ္ကေလးကိုသတိရေနာ္ .."
ကိုယ္က အစိမ္းေရာင္လိပ္ကေလး ပက္လက္ကေလးနဲ႔ ျပံဳးစိစိျဖစ္ေနတဲ့ပံုပါတဲ့ ပို႔စ္ကဒ္ ေသးေသးေလးရဲ႕ေနာက္မွာ စာေရးျပီး မိုးကို ေပးတယ္။ ၁ ရက္ ၁ လ နွစ္သစ္တစ္ရက္မွာ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့လက္ေဆာင္ေလးကို ရတဲ့ မိုးက အံ့ၾသတဲ့မ်က္နွာေပးေလးနဲ႔ ၊ မထံုတတ္ေတး ။ မိုးက စာသားရဲ႕ေအာက္မွာေရးထားတဲ့ ခ်စ္ရတဲ့ကို ဆိုတဲ့ စာသားကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၾကည့္ေနတုန္းမွာ ကိုယ္က မိုးကို ရည္းစားစကားေျပာမိတယ္။ မထင္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ မထင္မွတ္ထားတဲ့ေနရာမွာ လံုး၀မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္ဆီကၾကားရတဲ့စကားမို႔ မိုးဟာ ရွက္ရွက္နဲ႔ ကိုယ့္ေရွ႕ကေန အေျပးတစ္ပိုင္းထြက္သြားတယ္။ ကဒ္ကေလးကိုလႊတ္မခ်ခဲ့ဘူး။ ဒီအေၾကာင္းေတြ မိုးဆီက ျပန္ၾကားရတဲ့အခ်ိန္မွာ မိုးက ကိုယ့္ပုခုန္းစြန္းေလးကို မွီႏြဲ႕ေနျပီ..။ မိုးဟာ မေကြ႔ေကာက္ဘူး။ မကြယ္၀ွက္္ ဘူး။ သေဘာေျဖာင့္လြန္းလွတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ထင္ပါရဲ႕ ေလ.. မမေၾကာင့္ ဒဏ္ရာရခဲ့တဲ့ ကိုယ္က မိုးကို ျငိတြယ္မိေလသလား။ မိုးရင္မွာ ခဏခို၀င္ခဲ့မိေလသလား။ မေကြ႔ေကာက္တတ္တဲ့မိုးဆီက ကိုယ့္အတြက္အေျဖကိုမေစာင့္လိုက္ရသလို မိုးကိုလည္း မယံုမၾကည္ျဖစ္ရျခင္းေတြမရွိခဲ့ဘူး။ မိုးကလည္း ကိုယ့္ကို နည္းနည္းေလးမွ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးတယ္လို႔လည္းမရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ မိုးဆီရတဲ့ ေအးျမျခင္းေတြဆီက ကိုယ္က ေျပးထြက္ခဲ့မိေလသလား မိုးေရ..။ မမရဲ႕ခ်ဳပ္ေနွာင္မႈေတြေၾကာင့္ က်ဥ္းက်ပ္လာတဲ့ေန႔မွာ မိုးဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ လို႔ အလန္႔တၾကားေတြးမိရတယ္။ မိုးကို အရွက္ရတယ္။ အဲ့လိုအခ်ိန္မွာမ်ားကိုယ့္ကို မိုးက ဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ေပ်ာ့ည့ံသြားရတာလဲ လုိ႔ လာေမးရင္လည္း တစ္ၾကိမ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေပ်ာ့ည့ံခြင့္ေပးပါလို႔ ေျပာမိရေတာ့မွာပါပဲ။ မိုးက လိပ္ကေလးကို သတိမရေတာ့ဘူးလားလို႔ ေလွာင္ရယ္သလိုေမးလာခဲ့ရင္လည္း ကိုယ္က လိပ္ပက္လက္လန္သလို ျဖစ္တာ မိုးထားသြားတဲ့ေန႔ကတည္းကပါလို႔ ေျပာမိမလားပဲမိုးေရ..။ မြန္းၾကပ္ပိတ္ေလွာင္မႈေတြေအာက္မွာ ကိုယ္က မိုးကို ျပန္ရွာမိေတာ့ မိုးဟာ စိတ္အနာၾကီးနာခဲ့သူမို႔ တစ္ေယာက္တည္းအေ၀းကိုေျပးသတဲ့။ ကိုယ္ဟာ အျပစ္ရွိသူမို႔ မိုးရဲ႕အနားကို မခ်ဥ္းကပ္၀ံ့ဘူး။ ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုမ်ား မိုးၾကားတဲ့အခါ ေလွာင္ရယ္ေနမလားလို႔ ႏႈတ္ခမ္းကိုသာ တင္းတင္းေစ့ပိတ္မိတယ္။ ရင္ထဲကအနာကို မိုးအပါအ၀င္ ဘယ္သူမွမျမင္ေစရဘူး။ ရင္ထဲမွာ က်ိတ္ငိုခြင့္သာ ေပးပါေတာ့မိုးေရ..။ ကိုယ္ဟာ ေအးျမျခင္းရဲ႕အေ၀းကို ေျပးထြက္မိသူမို႔ ေနာင္တေတြနဲ႔သာ ထိိုက္တန္ပါတယ္ ။ လိပ္ျပာမသန္႔သူမို႔ မိုးကို လုိက္ရွာခြင့္လည္း မေပးပါနဲ႔ေတာ့ မိုး...။
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
" အကို႔တို႔နွစ္ေယာက္ကို မေန႔က ကၽြန္မဘက္စ္ကားေပၚကေန လွမ္းေတြ႔လိုက္တယ္"
မိုးအသံက ထိန္းထားတဲ့ၾကားကတုန္ခါေနတယ္။ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ထိတ္ခနဲပဲ။ ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ေအးစက္သြားတယ္။ မ်က္နွာတစ္ခုလံုးထူပူလို႔။ ကိုယ္ေလ မိုးမ်က္နွာကို မၾကည့္ရဲဘူး။ အေခၚအေ၀ၚေတြ ေျပာင္းပစ္လိုက္ျပီျဖစ္တဲ့မိုးရဲ႕ ေလသံေတြ ေအးစက္ေနမွန္း ကိုယ္သိပါတယ္။
" မိုးလိုခ်င္တာက နွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အျပန္အလွန္ အလံုးစံု စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာပါ။ ကၽြန္မက အကို႔ကို ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ အကို႔အေပၚကိုအထင္ၾကီးျခင္းအေပၚကို အေျခခံျပီးခ်စ္ခဲ့မိတာ။ ကိုယ္အထင္ၾကီးရတဲ့ခ်စ္သူကို ကၽြန္မက အၾကြင္းမဲ့ယံုၾကည္ခဲ့တယ္။ အခုလိုမ်ိဳး ကၽြန္မအေပၚကို ဆက္ဆံခံရတာ စိတ္အနာဆံုးပဲ။ တစ္သက္ေဖ်ာက္မရနိုင္ေတာ့တဲ့ ဒဏ္ရာပဲ။ "
မိုးရဲ႕ စကားေတြက ျမားေတြလုိပဲ ကိုယ့္ရင္ကို လာစူးၾကေလရဲ႕။ စူးပါေစေတာ့မိုးေရ။ မိုးကို ဒဏ္ရာေတြေပးမိတဲ့ကိုယ္ဟာ အျပစ္ရွိသူပါ။ ကိုယ္ကမိုးမ်က္နွာေလးကိုပဲ ေငးၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။ ကိုယ့္တစ္ကိုယ္လံုး မီးခိုးေငြ႔ေတြအျဖစ္ေျပာင္းသြားၾကျပီထင္ရဲ႕။ မိုးလက္ကေလးကို လွမ္းဆြဲလိုက္ခ်င္ေပမဲ့ မမရဲ႕ လက္ပတ္ၾကိဳးေလးဟာ မိုးလက္ကေလးကို လွမ္းဆြဲမယ့္ကိုယ့္လက္ကို အတင္းဆြဲတားထားၾကသလိုပဲ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက မမကိုရင္ဘတ္ထဲ ထည့္ခဲ့မိတဲ့ကိုယ္မို႔ မိုးဘက္ကို အေလးမသာခဲ့တာကိုေတာ့ ရင္နာနာနဲ႔၀န္ခံပါတယ္မိုး။
အစက ခပ္ဖြဲဖြဲက်ေနတဲ့မိုးေတြ ရုတ္တရက္သည္းသည္းမည္းမည္းရြာခ်လာတယ္။ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးရဲ႕ အစြန္ဆံုးစားပြဲမွာ ထိုင္ေနၾကတာမို႔ မိုးစက္ေတြဟာ မိုးရဲ႕ေက်ာတေလွ်ာက္ကိုလာစင္ေနတယ္။ ေက်ာတေလွ်ာက္ခ်ထားတဲ့ မိုးရဲ႕ဆံနြယ္ေတြမွာ မိုးစက္ေတြ လာျငိတြယ္ေနၾကတာကိုကိုယ္မွတ္မိပါေသးတယ္။ မိုးေတြစိုကုန္မယ္ .. ဒီဘက္တုိးေလမိုးလို႔ ေျပာလိုက္မိတယ္ထင္တယ္မိုးရယ္.. အဲ့ဒီစကားကလြဲရင္ ရင္ထဲမွာဗေလာင္ဆူကာ အခိုးအေငြ႔တစ္၀က္ျဖစ္ေနတဲ့ကိုယ္က ရွက္ရြ႔႔ံျခင္းအျပည့္နဲ႔မို႔ မိုးကို ေျပာဖုိ႔ တျခားစကားလံုးေတြ ထြက္မလာနိုင္ဘူး။ အျပင္မွာသည္းေနတဲ့မိုးေတြ ကိုယ့္အေပၚကိုသာအကုန္ရြာခ်ပါေစေတာ့လို႔ ဆုေတာင္းမိေလသလား မသိဘူးမိုးေရ..။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ မုိးက ကိုယ့္ကို တစ္ခုခုေျပာတယ္..။ အခုအခ်ိန္မွာ ကိုယ္ျပန္မစဥ္းစားခ်င္ဆံုးတစ္ခုခု..။
" အကို ေျခလွမ္းေတြပ်က္တာ ကၽြန္မသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မသိကၡာကို ဒီေလာက္ထိ ေစာ္ကားလိမ့္မယ္လို႔ မထင္မိေလာက္ေအာင္ အကို႔ကို အထင္ၾကီးမိခဲ့တာေတာ့ ကၽြန္မအမွားေပါ့။ အကိုက သိပ္ေတြေ၀တတ္လြန္းတယ္ဆိုေတာ့ လည္းအကို႔အတြက္ ကၽြန္မကပဲအဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့ပါမယ္။ အကိုတို႔နွစ္ေယာက္လံုးေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.."
မိုးရဲ႔အသံက ခပ္တုိးတိုးေပမဲ့ ညင္သာျပတ္သားလွတယ္။ ကိုယ့္မ်က္လံုးတည့္တည့္ကို ေအးစက္စက္စိုက္ၾကည့္ျပီးေျပာေနတဲ့ မိုးဟာ ျပတ္သားေနတယ္။ မိုးက ထုိင္ေနရာက ထြက္သြားတယ္။ မိုးေရေတြထဲ..။ မ်က္ရည္တစ္ခ်က္ မထြက္တဲ့မိုး။ သိပ္ကို မာနၾကီးတဲ့မိုး။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵဟာ အခိုးအေငြ႔ေတြအျဖစ္နဲ႕ကိုယ့္တစ္ကိုယ္လံုးေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္တဲ့စိတ္ပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕ မိုးေရ..။ အဲ့ဒီေန႔က ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ မိုးေတြ စဲတဲ့အထိ ထိုင္ေနမိတယ္။ မိုးထားခဲ့တဲ့ ေကာ္ဖီခြက္ကေလးကို ၾကည့္ရင္းက မ်က္ရည္၀ဲရျပန္တယ္..။ မိုးေရေတြ တစ္စက္စက္က်ေနတဲ့ ေျမသားေတြကိုေငးၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္မွာ ေအးစက္ရျပန္တယ္။ ဟင္းလင္းျပင္တစ္ခုထဲမွာ ေမ်ာလြင့္ရသူလို ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ားနဲ႔ ကိုယ့္လက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ထားရျပန္တယ္..။ ကိုယ္ဟာ အားငယ္တတ္သူပါလို႔ စိတ္ထဲမွာ မိုးကိုတိတ္တိတ္တမ္းတရတယ္။ မမဟာ ကိုယ့္ကို မေအးျမေစနိုင္သူမုိ႔ မိုးဆိုတဲ့ေအးရိပ္ဆီကို တမ္းတမိတတ္တဲ့အခါ မိုးကိုရွက္ရြံ႕အားနာရတယ္။ ခ်န္ခဲ့ပါေတာ့မိုး..။ ကိုယ့္အနားက အေ၀းဆံုး အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့အရပ္ဆီကိုသာ ထြက္ေျပးပါေတာ့မိုးေရ..။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
မိုးေတြ တစ္ေပါက္ေပါက္က်လာတယ္။ မွာထားတဲ့ေကာ္ဖီကို စားပြဲထုိးေလးက စားပြဲေပၚလာခ်ေပးျပီးသြားတဲ့အခါ မိုးေရစက္ေတြ ပိုစိတ္လာတာကိုသတိထားလုိက္မိတယ္။ မိုးေတြသည္းတဲ့ မိုးရက္တစ္ရက္ရယ္၊ ေကာ္ဖီရယ္.. ဟာ ကိုယ့္ကိုမေမ့နိုုင္တဲ့အတိတ္ေတြဆီေခၚသြားေနၾကေပါ့.. ။ တကယ္ဆို အဲ့ဒီေန႔က အေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးရင္ သက္ကယ္မိုးထားတဲ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ အမိုးေလးေပၚကမိုးေရစက္ေတြက သဲထူထူခင္းထားတဲ့ ေျမေပၚကိုတေပါက္ေပါက္က်ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေလးကို သတိရမိတုန္းပဲ။
စိမ္းျမလင္းသစ္
10/03/2014
No comments:
Post a Comment