ဒီေန႔ မနက္နိုးလာေတာ့ မိုးက ခပ္ဖြဲဖြဲရြာေနတယ္ လို႔ စုက ေျပာေတာ့
ကိုယ္ကေငးေနတုန္း။ အင္းေနာ္ မနက္ကမိုးရြာေနတာပဲလို႔ ေနာက္မွ
ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။ ငါက အိပ္ခ်င္တဲ့ဟာကို နင္ကအတင္းဖုန္းေခၚေနေတာ့
ကိုင္လိုက္ရတာ၊ အမွန္ကအိပ္ခ်င္ေသးတာတဲ့။ စုကေျပာျပီး မ်က္ႏွာကိုပုပ္ထားတယ္။ ဒီလိုပဲ သူက မၾကိဳက္တာဆိုရင္
တတြတ္တြတ္နဲ႔ ျပီးခဲ့တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကို မျပီးနိုင္မစီးနိုင္
ျပန္ျပန္ေျပာေနၾက။ သူရပ္လိုက္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္းအရာဆိ
ုလည္း
တိခနဲကိုရပ္ပစ္တတ္တာ။ အမွန္က ကိုယ္ကဖုန္းမဆက္လည္း
သူကကိုယ့္ကိုဖုန္းဆက္မွာပဲဆိုတာ သူ႔ကိုဒီအခ်ိန္မွာ ျပန္မေျပာခ်င္ပါဘူး။
ခုအခ်ိန္မွာ စိတ္ခ်မ္းသာသလိုေနပါေစလို႔ သူ႔ကို လႊတ္ထားေပးရတယ္။ ငါက
နင္နဲ႔အတူတူ ေလွ်ာက္သြားခ်င္လို႔ပါဟ လို႔ သူ႔ကို
ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာလိုက္ရတယ္။ သူကေတာ့ ၾကားပံုမရပါဘူး။
အေ၀းကိုေငးေနေတာ့တယ္။ ခဏေနေတာ့ ထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနရာကေန ထျပီးေတာ့ ကန္အစပ္က
ျမက္ခင္းေပၚမွာ ေျခဆင္းျပီးေတာ့ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ဟဲ့ နင္
ကၽြတ္တြယ္ဦးမယ္လို႔ လွမ္းေအာ္လိုက္ရေသးတယ္။ ကၽြတ္မရွိေလာက္ပါဘူးဟ..
ျပီးေတာ့ ေျခာက္ေနတာပဲ.. ငါထိုင္ခ်င္လို႔တဲ့။ ကိုယ္လည္း
ဘာမွမေျပာေတာ့ပါဘူး..။ လမ္းက ၀ယ္လာတဲ့ ပလတ္စတစ္ဗူးထဲက အေအးကိုပဲ
ပိုက္နဲ႔စုပ္ေသာက္ေနလိုက္တယ္။ အေအးက ေအးလြန္းလို႔လားမသိဘူး လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ
စူးက်င္သြားတယ္။
စုက ျမက္ေတြကို
အဖ်ားေလးေတြလိုက္ႏႈတ္ေနတယ္။ ဟဲ့ မလုပ္နဲ႔ေလ ရဲလာဖမ္းရင္ ငါမကယ္ဘူးေနာ္
လို႔ လွမ္း ေအာ္လိုက္တယ္။ ဘာျဖစ္လဲလို႔ သူကျပန္ေျပာတယ္။ ငါ့ဟာငါ
ဘာလုပ္လုပ္တဲ့ ။ စုက မ်က္ရည္ေတြ၀ဲေနတယ္။ အဲ့ဒါနဲ႔ ပဲ
ကိုယ္လည္းသူ႔ေဘးနားမွာ လိုက္ထိုင္လိုက္ရတယ္။ စိတ္ထိန္းပါဟာတို႔
မလြမ္းေလာက္ပါဘူးတို႔ ဘာဘာညာညာေတြေတာ့ ေျပာဖို႔စိတ္မကူးေတာ့ပါဘူး။
ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီလိုမ်ိဳးစကားေတြေျပာရင္လည္း ဒါဟာ
စကားလံုးသက္သက္ၾကီးေတြပဲျဖစ္ျပီ
း နားေထာင္ရတဲ့သူ နားကေလာရံုပဲျဖစ္မယ္။
အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ သူ႔ေဘးနားမွာ ထိုင္ရံုေလးပဲထိုင္လုိက္တယ္။ ဟဲ့ နင္
ဟိုေကာင္ေတြဆီသြားခ်င္လား ငါလုိက္ပို႔ေပးမယ္ေလဟာဆိုေတာ့
ဒီမွာပဲေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ခ်င္
တယ္တဲ့။ ေအးေအး လို႔ဆိုျပီး ျငိမ္ေနလိုက္ရတယ္။
ေန႔ခင္းကလည္း ေရွာ့ပင္းေမာမွာ ေျခတိုေအာင္ေလွ်ာက္သြားၾကျပီးျ
ပီ။ အမွန္က
ကိုယ္သြားတဲ့ေနာက္သူ လုိက္ရတာ။ သူကေတာ့ ထံုေပေပနဲ႔ပဲ။ ဘာမွလည္းမေျပာဘူး။
ေမးလိုက္မွ တစ္ခြန္းထထေျဖတယ္. အခုလည္းအဲ့လိုပဲ။ ဘာမွမေျပာဘဲ ထိုင္ေနတယ္။
ကိုယ္လည္း ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး။ တကယ္က စကားေတြဆိုတာ
ခံစားခ်က္ရွိမွေျပာလို႔ရတာမ်ိဳး
။ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔က
စိတ္ခံစားခ်က္တူတယ္ေျပာရမယ္၊ အေၾကာင္းအရာအေတာ္မ်ားမ်ား တိုက္ဆိုင္ျပီး
စကားေတြလုေျပာရတယ္။ ကိုယ္ကေျပာလို႔မျပီးေသးဘူး၊ သူက လုလုေျပာလို႔
ရန္ခဏခဏျဖစ္ရေသး။ ခုေတာ့ ဒီေကာင္ ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနတာ
ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားျပီ။ သူ႔ကိုဘယ္လိုနွစ္သိမ့္ေပးရမလဲ
မသိဘူး။ မသိေတာ့လည္း ျငိမ္ျငိမ္ေလးပဲေနေပးဖို႔တတ္နို
င္ေတာ့တယ္။
ငါေလ
အဲ့လိုမ်ိဳး အဘိုးၾကီးအဘြားၾကီးစံုတြဲေတြကို
ေတြ႔ရင္ စိတ္ထဲမွာတစ္မ်ိဳးပဲ
တဲ့။ သူေျပာေတာ့မွာ သူၾကည့္ေနတဲ့ေနရာဆီလိုက္ၾကည့္လိ
ုက္ေတာ့
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ လက္တြဲျပီးေလွ်ာက္သြားၾကတဲ့
အဘိုးအဘြားစံုတြဲတစ္တြဲကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ စုကေျပာရင္း
အားက်သလိုမ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ေငးၾကည့္လို႔။ ျပီးေတာ့ ဆက္ေျပာတယ္။ သူတို႔ဘ၀မွာ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ၾကင္ၾကင္နာနာနဲ႔ နားလည္မႈေတြနဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတာလို႔ ငါေတာ့ ခံစားရတယ္ဟ။
ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့မသိဘူးတဲ့။ ဟုတ္ရင္လည္းဟုတ္မွာေပါ့။ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို
ဘယ္ႏွၾကိမ္ေျမာက္သညး္ခံခြင့္လႊ
တ္ခဲ့ရလဲ။ ျပီးေတာ့ တကယ္ေရာ ေမတၱာနဲ႔
ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရတာလား။ ဒါေတြကိုေတာ့ ကာယကံရွင္ေတြကိုယ္တိုင္ပဲသိမွာေ
ပါ့။
ဟုတ္ခ်င္ရင္လည္း ဟုတ္မွာေပါ့။ မဟုတ္ခ်င္လည္းမဟုတ္ဘူးေပါ့။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့
စုက အဲ့လိုပဲ။ ခံစားခ်က္ကို ေရွ႔တန္းတင္တာမ်ားတယ္။
သူမ်ားေတြအတြက္ဘာမွမဟုတ္တာေတြက သူ႔အတြက္ အၾကီးၾကီးေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနတတ္
တာ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေကာင္းဖို႔ျဖစ္လာတာ
လို႔ပဲေတြးေပါ့ လို႔ ကိုယ္က ေျပာလိုက္ေတာ့
စုက ရယ္တယ္။ အသံက ခပ္အက္အက္ရယ္။ ဘာလဲ ဒါဆိုရင္ ငါက အားလံုးကို
ေပ်ာ္စရာေတြပဲလို႔ ေတြးပစ္ရေတာ့မွာလား ၊ ေပၚလီယာနာဆိုတာ စာအုပ္ထဲမွာပဲ
ရွိတာေလဟာ.. ငါကေတာ့ ေကာင္းရင္ေကာင္းတဲ့အတိုင္းေတြး
မယ္။
ဆိုးရင္ဆိုးတဲ့အတိုင္းေတြးရမွာ
ပဲ ၊ မေကာင္းတာကို ေကာင္းတာပါလို႔ မေတြးနိုင္သလို ေကာင္းတာကို မေကာင္းဘူးလို႔လည္းမေတြးနိုင္ဘူ
း လို႔ျပန္ေျပာတယ္။ ဒါဆိုရင္ နင္က
ေကာင္းတယ္ဆိုးတယ္ဆိုတာကို ဘာနဲ႔ တိုင္းတာလဲ လို႔ျပန္ေမးလုိက္မိတယ္။
ပတ္၀န္းက်င္က နည္းနည္းေမွာင္စျပဳလာျပီ။ ဒါေပမဲ့ လမ္းမီးေတြမထြန္းေသးဘူး။
မိုးခ်ဳပ္တဲ့အထိ သူနဲ႔တူတူေနေပးဖို႔ဆံုးျဖတ္ထား
တာေၾကာင့္
ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါဘူး။ မနက္ျဖန္အလုပ္ျပန္တက္ရမွာမို႔လိ
ု႔
သိပ္ညဥ့္နက္ေအာင္ေတာ့ေနလို႔မရဘူ
းေပါ့ေလ။
ေလအေ၀ွ႔မွာ
စုဆံပင္ေတြ ၀ဲခနဲပဲ..။ ဆံပင္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္က မ်က္နွာေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ
မ်က္၀န္းေတြ အေရာင္ေတာက္လာၾကတယ္။ စုက ေျပာတယ္..အမွန္က လူေတြမွာ
ေပတံတစ္ေခ်ာင္းစီရွိထားၾကျပီးသာ
းပဲဟာ၊ ကိုယ့္ေပတံန႔ဲကိုယ္
အမွန္ေတြအမွားေတြ ေကာင္းတာေတြ မေကာင္းတာေတြ လုိက္တိုင္းတာေနၾကတာပါ။
ကိုယ္ၾကိဳက္ရင္ ေကာင္းတယ္လို႔ သတ္မွတ္ျပီးေတာ့ မၾကိဳက္ရင္
မေကာင္းဘူးလို႔သတ္မွတ္ၾကတယ္။ အမွန္က
ဒါေတြက အလကားေတြပဲ။ ဒါေပမဲ့ ငါကေတာ့ ေကာင္းတယ္ဆိုးတယ္ဆိုတာကို
ငါ့ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မႈက သူတပါးကို ထိခိုက္ျခင္း ၊
မထိခိုက္ျခင္းနဲ႔တိုင္းမယ္.ျပီး
ေတာ့ အခုအခ်ိန္ကစျပီး ငါလုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေတာ့မယ္
တဲ့..အဲ့လိုေျပာျပီးေတာ့ စုက ေမာသြားသလိုပဲ ၊ သူ႔အေအးကုိ အခုမွ ေသာက္တယ္။
ငါလုပ္ခ်င္တာေတြက သူမ်ားကို မထိခိုက္ရင္ေတာ္ျပီေပါ့တဲ့။ 'တစ္ေယာက္ေယာက္ကို
ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ထိခိုက္ေစခဲ့ျပီးမွ လိပ္ျပာလံုတယ္လို႔
ေျပာရဲတဲ့လူေတြကို ငါထိုင္ရယ္မယ္ဟာ' တဲ့။ ေျပာရင္း စုက ရယ္တယ္၊ ရယ္ရင္းနဲ႔
မ်က္ရည္၀ဲလာလို႔ ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္တာေတြ႔လိုက္
ရေသးတယ္။ ခုမွ
ထြန္းလိုက္တဲ့ လမ္းမီးေရာင္ ၀ါေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေအာက္မွာ အာတင္းထားတဲ့ စု
မ်က္ႏွာေလးကို ကိုယ္က ေငးမိတယ္။ ကိုယ္က သက္ျပင္းခပ္ဖြဖြ ခ်မိရင္း
နင္သူတို႔ကို
ေတြ႔လိုက္ေသးလို႔လားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ဟိုရက္က ငါနဲ႔ ပြဲတစ္ခုမွာဆံုတယ္ဟ
တဲ့။ သူတို႔က လွမ္းႏႈတ္ဆက္တယ္..ငါအံ့ၾသလို႔တဲ
့။ စုရယ္ နင္ကငါတို႔ကိုမေျပာဘူး၊
အခုမွေျပာတယ္ဟာ လို႔ေျပာမိေတာ့ ငါစိတ္ကုန္သြားလို႔ပါဟာတဲ့။ ဒါဆိုလည္း
မခံစားေနနဲ႔ေတာ့ေပါ့ လို႔ ေျပာေတာ့ ဘာလဲ ငါက အကုန္လံုးကို ေပ်ာ္စရာလို႔
လိုက္ေတြးေနရမွာလားလို႔ ျပန္ေျပာတယ္။ ျပီးေတာ့ ရယ္လိုက္ေသးတယ္။
စုရယ္..နင္ကလည္းဟာ လို႔ ေျပာမိျပီး ကိုယ္က ဘာေျပာရမွန္းမသိျပန္ဘူး။
အခ်စ္သူရဲေကာင္း အလကားေကာင္ေတြပါဟာ၊ ငေပါေတြ ဆိုျပီး စုက
မတ္တပ္ရပ္လိုက္တယ္။ ေညာင္းတယ္ဟာ..လမ္းေလွ်ာက္ရေအာင္
ဆိုေတာ့
ေအးေအးလို႔ဆိုျပီး ငါတို႔ မုန္႔၀ယ္စားရေအာင္လို႔ေျပာရင္း
နဲ႔
မုန္႔၀ယ္စားျဖစ္ၾကေသးတယ္။
ငါဟိုရက္က သူတို႔အတြဲကို ကားေပၚကလွမ္း
ျမင္လိုက္ေသးတယ္ဟ။ သူက ေကာင္မေလးကို အေတာ္ၾကင္နာတဲ့ပံုပဲတဲ့
ဟိုေကာင္မေလးလက္ကိုကိုင္ထားတယ္။ ခံုေလးမွာထိုင္ရင္းနဲ႔
တတြတ္တြတ္နဲ႔စကားေတြေျပာေနၾကတာ.
.အမ်ားအျမင္မွာ အေတာ္ၾကင္နာတဲ့အတြဲေလးပဲ။
ေကာင္မေလးကလည္း ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ပံုပဲတဲ့။ နင္က မနာလိုျဖစ္ေနတာလား
လို႔ေမးလိုက္ေတာ့။ မဟုတ္ဘူးဟ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက ငါ့ခံစားခ်က္ကို
ခုထိေမ့လို႔မရေသးတာဟာ..ဘာနဲ႔တူ
လဲဆိုရင္ ..လူပံုၾကားထဲမွာ အက်ီၤအျပဲၾကီး
၀တ္လာမိတာကို ရုတ္တရက္ သိလိုက္ရသလိုမ်ိဳး ခံစားလုိက္ရတယ္။
ျပန္ေတြးမိတိုင္း အဲ့လိုခံစားေနရတုန္းပဲ။ မလံုမျခံဳျဖစ္သြားတဲ့စိတ္မ်ိဳး ။
စုက ခုနက ၀ယ္လာတဲ့ ကိတ္မုန္႔ကိုစားရင္း အေအး ေသာက္လိုက္ေသးတယ္။ ခုေတာ့
တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ျဖစ္သြားပံုပဲ။ နင္သူတို႔ကို စိတ္နာသြားတာ၊
ရွက္သြားတာဆိုေတာ့ သစၥာေဖာက္ခံရတဲ့ခံစားမႈ၊ အရမ္းနာက်င္တယ္တဲ့။
ၾကာရင္ေမ့သြားမွာပါ ဆိုေတာ့ အဲ့ဒါ အျမဲအမွတ္ရေနမယ့္သင္ခန္းစာလို႔
ေျပာရင္းရယ္ေနတယ္။ ေနာက္သင္ခန္းေတြ သတိထားေပါ့ဟာ ပုစာၦက တစ္ပုဒ္နဲ႔တစ္ပုဒ္ မတူရင္ဘယ္လုိလုပ္မလဲ ၊ နင္ကခဏခဏတြက္ခ်င္လို႔လားလို႔
ေျပာျပီး ႏွစ္ေယာက္သားရယ္လိုက္ၾကေသးတယ္။ ေအးေနာ္ တစ္ပုဒ္နဲ႔တစ္ပုဒ္ေပးထားခ်က္ေတြ
ကလည္း
တူခ်င္မွတူမွာ လို႔စုကေျပာေသးတယ္။ ျပီးေတာ့လည္း ငါက သခ်ၤာဆိုရင္
သိပ္ကိုည့ံေသးတာတဲ့..။ ဒီပုစာၦမို႔လို႔ မွားတယ္၊ ေနာက္တစ္ပုဒ္က
ေနာက္တစ္မ်ိဳးမို႔လို႔မွားတယ္ ဆိုသလိုလည္းျဖစ္ေနဦးမယ္ လို႔ေျပာမိၾကျပီး
နွစ္ေယာက္သားရယ္မိၾကေသးတယ္။
မီးေတြေတာင္ ထြန္းထားျပီေနာ္ လို႔ေျပာမိေတာ့ စုက နင္ကျပန္ခ်င္ျပီလားတဲ့။ နင္လည္းမနက္ျဖန္အလုပ္သြားရမွာ
မဟုတ္လား
မနက္မထနိုင္ဘဲေနမယ္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။ ေအးပါဟာ ဆိုျပီး စုက ဒါဆို
ျပန္ၾကရေအာင္ေလ တဲ့..။ သူ႔ၾကည့္ရတာ
ေဖ်ာ့ေတာ့ေတာ့နဲ႔..ပိန္လည္းပိန္
သြားတယ္။ အစားမွန္မွန္စား၊ ေပ်ာ္ေအာင္ေန
လို႔ စုကိုေျပာမိေတာ့ စုက ျပံဳးေနတယ္။ ေနာက္ဆိုရင္ နင္ ေအးေဆးျဖစ္သြားမွာပါဟာ ဆိုေတာ့
ငါကအခုေရာ ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲတဲ့..။ အခုေတာ့ သက္သာသြားျပီမဟုတ္လားဆိုေတာ့..
'ဟဲ့
ဒီဒဏ္ရာက ပုရြက္ဆိတ္ကိုက္တဲ့ဒဏ္ရာမွမဟုတ္
တာဟာ ' တဲ့..ေျပာျပီးရယ္ေနေရာ..။ သူ႔ရယ္သံက ခပ္အက္အက္နဲ႔၊ စုမ်က္နွာေလး ခပ္မဲ့မဲဲ့ျဖစ္ေနမွန္း ကိုယ္ သိသားပဲ။ ကိုယ္က ေခါင္းကိုငံု႔ပစ္မိရင္းနဲ႔ နင္ဟာေလ
ခုတမ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး..တတ္လည္းတတ္ႏို
င္တယ္လို႔ေျပာလိုက္ရတယ္။ ငါက
အကုန္လံုးကို ေပ်ာ္စရာလို႔ေတြးပစ္လိုက္တာေလ တဲ့ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့
ငါ့သူငယ္ခ်င္းကပဲအားကိုးရတယ္..
တျခားသူေတြက အလကားပဲ တဲ့..ကိုယ္က
အျမင္ကတ္ေတာ့ နင္ကအခုမွ ငါ့ကိုသတိရတာ..လို႔ ဆိုျပီး ခ်ီးမ လို႔ခပ္တိုးတိုး
ဆဲလိုက္တယ္..သူကလည္း ျပန္ဆဲရင္းနဲ႔ ရယ္ေရာ..ျပီးေတာ့ လက္ကိုလႊဲရင္းလႊဲရင္း
ေလွ်ာက္ေနေသးတယ္။ လမ္းမီးေရာင္ ခပ္၀ါ၀ါေလးနဲ႔ ေလေအးေအးေလးၾကားမွာ သူရယ္ ကိုယ္ရယ္။ စုက လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ MRT
လိုင္းကိုၾကည့္ျပီးေတာ့ ငါတို႔ လမ္းတူတဲ့အထိ အတူတူသြားလို႔ရတယ္၊
တူတယ္လို႔ထင္တဲ့ေနရာအထိ အတူတူသြားလို႔ရတယ္တယ္။ ခြဲရမယ့္ေနရာမွာ
ခြဲရမွာပဲတဲ့။ အင္းေလ လို႔ကိုယ္ကေျပာရင္းနဲ႔
သူနဲ႔အတူတူစီးလို႔ရမယ့္ဘူတာနာ
မည္ကို ေျပာမိတယ္။ 'ဘယ္သူမဆို
လမ္းတူတဲ့ေနရာအထိ အတူတူ သြားလို႔ရတာပဲ၊ ျပီးရင္ေတာ့ခြဲရတာပါပဲ ' လို႔
စုကေျပာရင္း ရယ္တယ္။ ရယ္ရင္းနဲ႔လည္း လက္ကိုလႊဲရင္း
လႊဲရင္းေလွ်ာက္ေနေသးတယ္။ 'အင္းေပါ့ဟာ လမ္းတူတဲ့အထိေတာ့ ဒီလုိပဲ
သြားၾကတာေပါ့' လို႔ ေျပာရင္းကိုယ္ကရယ္မိေတာ့ စုကလည္း လုိက္ရယ္တယ္..ကိုယ္တို႔
ဒီလိုပဲရယ္မိခဲ့ၾကတယ္။
စိမ္းျမလင္းသစ္
(13/07/2012)
